Afvaller De Mol ging het klooster in

Na het verdwijnen van Gilles en Bruno bleven er nog 7 kandidaten en één mol over in 'De Mol'. Dikke pech voor lerares Els, zij kreeg zondagavond een rood scherm en moest 'De Mol' dan ook met pijn in het hart verlaten. Een tegenvaller van formaat, heel wat kijkers dachten een tijdje dat lerares Els de saboteur in het spel was. Niet dus. De kandidaten lieten tijdens deze aflevering alweer 10.000 euro liggen, de groepspot groeide van 2.300 naar 6.800 euro.

Zondagavond gaf afvaller Els een interview, hoe voelde zij zich toen zij zelfs even bovenaan in de poll stond als mogelijke mol?

Els: Dat was een heel tof gevoel. Fijn om mensen even in de waan te laten. Ook in mijn directe omgeving dachten er mensen dat ik de mol was. Ze vonden het zo ongelofelijk dat ik mij had ingeschreven en dan ook nog eens geselecteerd was, dat ook nog echt de mol zijn er zeker nog bij kon.



Vond je het logisch dat de kijker je verdacht vond?

Els: Ik was misschien een wat stillere kandidaat in het begin en dat lijkt waarschijnlijk verdachter dan iemand die veel op de voorgrond komt. Maar op bepaalde momenten is gewoon iedereen verdacht. Alles wat gebeurt, wordt serieus onder de loep genomen. Dat ik in de eerste proef op Meteora als enige mijn blinddoek nog aan had en dat die de vorm maakte van een letter; zelfs dat zorgde voor als heel wat speculaties.



Heb je jezelf soms express verdacht gemaakt?

Els: Een aantal proeven mislukten, maar dat was niet met opzet. Misschien ben ik dan toch de meest onhandige leerkracht in Vlaanderen? Nog meer dingen- en dan met opzet- in het honderd laten lopen zou er wat over geweest zijn. Ik denk dat ik mij eerder verdacht maakte door gewoon wat stiller te zijn dan de rest.



Heb je zelf ook echt gemold?

Els: Niet echt heel actief of bewust. Ik vond het niet zo erg dat Dorien en ik het spel wat ophielden in de bibliotheek, maar doordat de opdracht in het bos niet vlot verliep, maakte dat eigenlijk niet veel uit.



Waar is het fout gelopen? Wat heeft je de das omgedaan?

Els: Vanaf de tweede eliminatie heb ik alles op één persoon gezet. Blijkbaar niet de juiste persoon.



Had je je rode scherm zien aankomen?

Els : Mijn rood scherm had ik niet verwacht. Ik had een rood scherm verwacht bij de tweede eliminatie omdat ik toen reeds alles op één persoon had gezet. Ik wist dat dat heel riskant was. Daarna dacht ik natuurlijk dat ik op de juiste persoon zat, niet dus!



Waar heb jij spijt van? Wat had je anders moeten aanpakken?

Els: Ik heb er spijt van dat ik niet de tactiek gevolgd heb die ik van plan was te volgen voor ik vertrok. Bij mijn allereerste contact met de mol (toen ik net gehoord had dat ik geselecteerd was als kandidaat) heeft de mol iets tegen mij gezegd waarvan ik dacht, ik moet gewoon zoeken wie zoiets tegen mij zou zeggen en mij hetzelfde gevoel geeft. Toen ik éénmaal in Griekenland was, heb ik daar niet veel meer aan gedacht. Ik was te druk bezig om alles te observeren wat er gebeurde tijdens de spelen.



Hoe (emotioneel) was het om als derde af te vallen?

Els: Zoiets moet toch even bezinken. Op het eerste moment besef je dat nog niet echt vind ik. De emoties kwamen bij mij pas achteraf, de ontgoocheling dat het me niet gelukt was, de spijt om nog zoveel te moeten missen van het spel, maar toch ergens ook dankbaarheid voor wat ik wel heb meegemaakt. Ik vond het heel erg voor Gilles en Bruno dat die nog vroeger het spel moesten verlaten.

Ik voelde mij ontgoocheld en ik had toch het gevoel dat ik mislukt was in mijn opdracht. De overgang was ook heel groot. Eerst leef je dag en nacht samen, alles wordt voor jou geregeld. Ik vond het ook gek dat ik mij nooit moe heb gevoeld, je leeft daar op een ander ritme. En dan ben je plots helemaal alleen, twee weken in quarantaine en dat was toen nog niet zo ingeburgerd als de voorbije weken.



Keek je vroeger al naar De Mol? Was je al lang fan?

Els: Ik ben een fan van het eerste uur. Nog nooit heb ik een seizoen gemist. Op tv volg ik niet veel, maar de mol wil ik niet missen. Ik had mij nog nooit ingeschreven omdat ik nooit vrij ben in het najaar. In het onderwijs super veel vakantie, maar je mag ze niet zelf plannen. Toen ik vorig seizoen in de leraars kamer liet vallen, dat ik dat wel spijtig vond dat wij als leerkrachten niet kunnen meedoen met de mol was het antwoord van de directeur: “ iedereen die hier zit kan meedoen als je 3 weken onbetaald verlof neemt”. Toen dacht ik ok, ik hoef dus toch niet te wachten tot mijn pensioen! Dus schreef ik mij in.



Wat vonden je kinderen ervan als je vertelde dat je meedeed?

Els: Ze vinden het ongelofelijk tof. Ze moesten er toch een beetje van bekomen. Alsof ze in het begin nog steeds niet konden geloven. Ze waren ook een heel klein beetje kwaad omdat ik hen zo ongerust gemaakt had want voor hen zat ik een klooster in Nederland en wou ik eventjes met niemand contact. Dat vond ik persoonlijk ook het lastigste, dat ik mijn kinderen ongerust moest maken, maar ik zag geen andere mogelijkheid. Mijn eerste denkpiste, een bijscholing in Zweden, bleek achteraf geen haalbare piste.

Mijn kinderen kunnen wel niet ontspannen kijken naar het programma nu. Ze zeggen: mama! wat doe jij ons aan. Dus nu zijn ze verlost van de spanning, maar ze zullen zeker ontgoocheld zijn.



Hoe waren de reacties op school?

Els: Een beetje zoals bij mijn kinderen. Ze vinden het de max, ze reageerden vol ongeloof, maar lieten mij ook weten dat ze ook echt bezorgd geweest zijn. Maar het is mij zeker al vergeven. Ze begrijpen ook dat ik niet anders kon. Onder de leerkrachten werd het een beetje een teambuilding. Mijn collega’s hadden voor iedereen een molboekje voorzien om al hun bedenkingen te noteren. Het plan was om elke week een lijst uit te hangen waarop iedereen moest stemmen op hun mol. Dat lukt nu natuurlijk niet meer. Jammer. Maar ik kan nu wel met de anderen verder jagen.



Dachten je kinderen, collega’s, leerlingen dat jij de mol zou kunnen zijn?

Els: De meningen waren verdeeld. Maar verschillende mensen dachten wel dat ik de mol was. Sommige zeiden mij ook dat ze niet wisten dat ik zo goed kon zwijgen en dat ik zo goed toneel kon spelen… dat gaat mij nog lang achtervolgen.



Je bent juf in het eerste leerjaar. Hoe beleef jij de coronascrisis nu? Ben je bang voor wat er nog moet komen?

Els: Ik ben niet bang, maar wel ongerust. We moeten positief blijven en allemaal onze verantwoordelijkheid nemen. Angst heeft geen zin, dat verandert niets aan de zaken. Meestal kan ik van thuis werken , maar soms moet ik ook instaan voor de opvang op school. Dus helemaal in mijn kot blijven lukt niet en mijn man die in de zorgsector werkt, komt ook nog met veel mensen in contact. Zoals iedereen verlang ik tot heel die periode voorbij is, maar we zullen geduld moeten hebben.

Zie je je kinderen/kleinzoontje nog of blijf je in je kot?

Els: Aanvankelijk hielpen we ook wat met de opvang van de kleinzoon omdat de crèche al toe is van vorige week. Maar nu mijn dochter en schoonzoon allebei van thuis mogen werken, zorgen ze zelf voor de opvang. We spraken af om elkaar zo lang als nodig niet meer te zien. Gelukkig bestaat er zoiets als skype en kunnen ze filmpjes doorsturen. Het feit dat ik mijn kleinzoon misschien wel enkele weken niet zal kunnen zien en knuffelen daar mag ik niet te veel bij stil staan, want daar word ik emotioneel van. Er woont nog één dochter thuis, maar zij zit op kot in Gent samen met haar lief. Zij moest kiezen waar ze de komende weken wil verblijven. Ze kiest voor thuis omdat ze hier nog buiten kan en meer ruimte heeft, zij zal haar lief ook enkele weken moeten missen.

Wat was je alibi om te kunnen verdwijnen?

Els: Ik heb een beetje toneel moeten spelen. Het voorbije jaar waren een veel veranderingen en ik heb doen uitschijnen dat dat allemaal wat moeilijk was voor mij en dat ik me enkele weken wou terugtrekken in een klooster in Nederland, dicht bij de Belgische grens, om tot mezelf te komen en alles eens op een rijtje te zetten. Mijn collega’s gunden mij die tijd. En ik ben hen trouwens allemaal heel dankbaar. Zeker mijn collega-juf Eva- die het even zonder mij heeft moeten doen.



In deze laatste aflevering moesten jullie beelden maken met feta. Vond je iemand verdacht tijdens die opdracht? iemand die het express slecht deed?

Els: Ik vond dat iedereen in de fetagroep zijn best deed, het resultaat was ook goed. Ik vond het ook verrassend hoe goed de andere groep alles kon raden. Dat vond ik niet evident. In de andere groep liep veel fout. Daar werd zeker ook gemold.



Wat heb je onderschat?

Els: De mol kruipt onder je huid. Het spel houdt me nog steeds bezig. Ik ben er nog vaak mee bezig. Nu wordt het ook voor mij super spannend om te zien hoe het verder gaat aflopen.



Wie is volgens jou de mol?

Els: Ik ben ervan overtuigd dat ik nu wel weet wie de mol is. Bij mijn eerste kennismaking (bieden voor de vrijstelling) heeft de mol iets gezegd, iets wat maar één iemand nog eens heeft gezegd tegen mij. Ik hoop zo dat ik het fout heb, want als dat inderdaad blijkt te kloppen dan ga ik echt kwaad zijn op mezelf. Hoe kon ik zo dom zijn? Ik had een sleutel in mijn hand en heb hem niet gebruikt.