An Swartenbroekx is hyperkinetisch kieken van weleer
Toen An naar Andalusië verhuisde, vreesde ze de gekende mentaliteit: ‘is het vandaag niet, dan morgen wel’.
“Op voorhand had ik daar wel schrik voor. Maar die mentaliteit geldt zeker niet op het vlak van werk. Tijdens onze verbouwingen was iedereen stipt en correct. Het is eerder een houding van: als we er niets aan kunnen doen, dan berusten we erin en morgen is het wel beter”, vertelt An aan Story.
Zo’n ingesteldheid houdt de mensen vrolijk en optimistisch. Desondanks het feit dat ze ook daar heel wat miserie hebben.
“Dus ik ben nog altijd dat hyperkinetisch kieken van weleer, maar ik heb hier misschien wel geleerd om meer te ademen en los te laten. Dat doet zo’n deugd. Iedereen zou dat af en toe moeten doen”, aldus An Swartenbroekx aan Story.
An en Guido hebben zich al goed geïntegreerd. “Dat begint bij de taal. Veel oefenen en durven te spreken. Met de bijbehorende fouten natuurlijk, ik zeg alle werkwoorden in het meervoud. Maar ik doe mijn best en dat respecteren ze”, verklaart An.
