Annemie Struyf: “Het is toch iets waar ik mee worstel”

Sinds anderhalf jaar is Annemie Struyf oma van Oscar en Jutta. De twee kleinkinderen zijn haar grote lievelingen en ze zal altijd klaar staan voor hen, wanneer nodig. Maar haar hele leven overhoop gooien voor de twee, dat ziet ze niet meteen zitten.

Annemie dacht er heel even aan om te minderen met werken zodat ze voor de kleinkinderen kon zorgen. Maar dat plan borg ze al snel op. Ze wil niet meteen terug in een regelmatige zorgfunctie stappen.

En dat klinkt misschien hard voor sommige mensen, maar Struyf nam deze beslissing zonder veel schuldgevoelens, en ondanks de ietwat sociale druk van haar omgeving.

“In mijn vriendenkring is het de gewoonte om de kleinkinderen een dag per week op te vangen. Ook mijn moeder was heel betrokken bij het leven van mijn kinderen: ze haalde hen op na school, bakte cake, organiseerde logeerpartijen… dat ideaal beeld speelt me soms parten”, geeft ze toe in Dag Allemaal.

Ook haar zoon kan het niet laten om haar af en toe te plagen. “Wordt het geen tijd dat je stopt met werken, zodat je je bomma-rol kan opnemen?’, zegt hij dan. Hij zegt dat heel liefdevol, maar het is iets waarmee ik worstel. De maatschappij verwacht dat vrouwen tot hun 65ste werken, maar tegelijk op de eerste rij staan als zorgfiguur. Ik ben een goeie grootmoeder op mijn manier: ik zeg nee tegen verwachtingen van anderen.”