Astrid Stockman: “Ik gun iedereen zijn bestaan, maar dat niet”
Als Astrid Stockman met muziek bezig is, wil ze dat alles perfect is. Ze wil het goed doen en als het kan nog beter dan goed. Daarvoor moet ze hard werken, maar ze heeft dat ervoor over. Al kan ze niet ontkennen dat er ook wat nonchalance in haar schuilt.
“Als kind was ik altijd het kind dat haar turnzak vergat. Al viel dat nauwelijks op: ik haalde goeie punten en dus concludeerde iedereen dat ik geweldig goed georganiseerd was. Maar van nature ben ik een ramp op vlak van structuur, administratie en organisatie”, lacht Astrid in Humo.
Maar doorheen de jaren is Astrid er wel steeds beter in geworden en vooral omdat het moest. Als zelfstandige is het immers belangrijk om je zaakjes op orde te hebben.
“IK heb ook niets met het cliché van de dromerige artiest die in z’n hoofd ver boven de boomgrens leeft, en onder hem alles laat waaien. Nee, dan spijker ik mezelf liever wat bij.”
Maar je eigen administratie doen, het roept toch vaak frustraties op. “Ik koester een giftige haat tegenover Excel. Ik gun alles en iedereen z’n bestaan, maar niet dat ellendige programma.”
