Barbara Sarafian: “Dat is niet meer het eerste waar je aan denkt”
Als iemand weet hoe het leven van een kotstudent is, dan is het Barbara Sarafian wel. Al is haar kotleven toch een beetje anders geweest dan het kotleven dat de studenten hebben in ‘Kotmadam Sarafian’.
“Toen ik studeerde, viel de Berlijnse Muur. Dat was een vrij donkere periode. Wij liepen er allemaal nogal serieus bij, in van die zwarte Nietzsche-jassen. We zaten overdag ernstig te wezen in de les bij Etienne Vermeersch en dansten 's avonds op de tafels bij Betty van de Rococo in Patershol in Gent. We waren op zoek en daar hou ik van, van zoekers. Zoeken is je overgeven aan de grilligheid van het leven en daar niet bang voor zijn.”
Barbara heeft zelf ook nog een zoon, Julian. Haar kracht die ze voelt door moeder te zijn, is ook haar teerste eigenschap.
“Een vrouw die moeder wordt, dat is een waterdruppel die in tweeën splitst. Een moeder wordt wakker en denkt niet langer: 'Wat ga ik eten?' Ze wordt wakker en denkt: 'Waar is hij?' Of hij nu in de kamer naast je ligt of tweeduizend kilometer verderop. Juist door de geboorte van mijn zoon heb ik veel kracht opgelopen.”
