Bart Peeters werd van zijn sokken geblazen in The Voice Van Vlaanderen

Bart Peeters is blij dat hij weer in de jury van The Voice Van Vlaanderen zit. De muzikant in hem komt naar boven en hij zal op zijn weken worden bediend.

We legden ook hem enkele vragen voor.



Wat is er veranderd in het nieuwe seizoen van The Voice Van Vlaanderen, Bart?

De leeftijd is één van de dingen die zijn veranderd. Je mag nu op jonge leeftijd deelnemen aan The Voice, waardoor het indrukwekkend is hoe piepjonge mensen zo getalenteerd kunnen zijn dat het niet normaal meer is. Daarnaast heb ik het gevoel dat de diversiteit van de kandidaten veel groter is. Dat het niet alleen mensen zijn die toevallig een liedje kunnen zingen of na kunnen zingen op een virtuoze manier, maar dat je ook mensen hebt die al een plan in hun hoofd hebben zitten. Er zitten mensen tussen die duidelijk weten wat ze willen en zelfs het bespelen van instrumenten beheersen én nummers kunnen schrijven.

Wanneer heb je het gevoel dat je moet drukken op de knop? Wacht je nu al wat langer om te drukken?

Er werd gezegd dat ik vroeger te snel drukte. Maar ik had wel een topteam en daar gaat het toch nog steeds om. Ik heb deze keer wel aan drukdrang onderdrukken gedaan, maar toch heb ik een paar keer na één of twee noten gedrukt. Dan kreeg ik het gevoel dat ik een afdruk van die mens zijn ziel in zijn stem hoorde en dan twijfelde ik geen moment. We worden echt verrast op het moment zelf, want wij mogen als coaches totaal niets weten. Het is echt schandalig dat wij alleen maar mogen luisteren.

Wat zijn je troeven als coach, Bart?

Ik ben een echte muzikant. Zelf bespeel ik veel instrumenten en heb ik ook al heel wat foute dingen gedaan als zanger. Het is bijvoorbeeld geen geheim, maar de eerste wet in de muziek is dat je niet mag zingen en springen tegelijk. Ja, ik doe niet anders en breek het podium af terwijl ik aan het zingen ben. Ik duik in het publiek en ga gewoon crowdsurfend een nummer afwerken, enzovoort. Op die manier kan ik mijn team ook goed uitleggen hoe het niet moet. Zelf misdraag ik mij vaak. Je moet je kunnen geven, maar ik geef mij wel heel expliciet (lacht).

Wat vindt je van het concept The Voice?

Ik denk dat het fantastisch is dat looks geen belang hebben in de muziek. Trouwens, posterboys en postergirls zijn een beetje ouderwets. Daar geloof ik allemaal niet meer in. Je zag dat ook een beetje bij het programma The Band. Ik had zo'n boysband gevoel en ik begreep dat niet. The Voice is gewoon een eerlijk programma.

Waar ben je voor de rest nog mee bezig?

Het is eigenlijk heel simpel. Ik ben bezig met mijn laatste week mixen voor mijn nieuwe plaat Brood voor morgenvroeg en die verschijnt eind september al. Daarna komt er een heel grote toer, De Brood voor morgenvroeg-toer. Er zit een filosofie achter, want het titelnummer van de plaat heet Brood voor morgenvroeg. Dat betekent dat je in deze tijd je moet afvragen of het morgen nog allemaal goed gaat met de wereld en je moet je eveneens afvragen of je het allemaal zelf kunt oplossen als gewone huisvader. Nee, maar ik ben wel langs de broodautomaat gereden, dus ik heb brood voor morgenvroeg. Dit wil zeggen dat de toekomst is verzekerd, want mijn gezin heeft eten. Pablo kan het juiste soort boterhammen in zijn brooddoos steken om naar het Sint-Gabriëlinstituut te gaan. Trouwens The Voice heeft in die zin invloed gehad op mijn plaat, want er staan twee covers op die ik vroeger nooit zou hebben gebracht. Het gaat namelijk over “Hotline Bling” van Drake wat je van mij totaal niet zou verwachten. Je verwacht helemaal geen rapnummer van mij, maar het is echt mijn versie. En dan staat ook het allermoeilijkste nummer dat Celine Dion ooit heeft gezongen Pour que tu m'aimes encore op de plaat en dat doe ik met alle modulaties. Dus hierin heb ik mezelf een beetje moeten meten met één van de beste zangeressen ter wereld en dat zou ik vroeger nooit hebben gedurfd. Nu had ik zoiets van, het is mijn plicht.



Tekst: Vincent De Coninck