Birgit Van Mol: “Straf hoe we dat vroeger deden”
Birgit Van Mol zal de zomers als kind niet zo snel meer vergeten. Ze trokken er altijd op uit met de familie naar Le Barcarès. Daar huurden ze een huisje en daar verbleven ze een maand lang.
“Mijn ouders waren vaak dagen op voorhand met een wegenkaart in de weer om de weg uit te stippelen, inclusief alternatieven. Het is eigenlijk straf hoe we dat destijds deden zonder Google Maps of Waze, hé. De auto, met zelfgemaakte dakkoffer, werd volgestouwd met koffers”, blikt ze terug in Dag Allemaal.
Het doet haar ook terugdenken aan de momenten waaraan ze onderweg stopten voor een picknick en dan ravioli uit blik aten aan een opklaptafeltje. Het was iets wat er gewoon bij hoorde.
“Op den duur voelde dat als thuiskomen. Ik herinner mij dat er een treintje reed van Le Barcarès naar naburige dorpen. We mochten zonder onze ouders naar Port Leucate rijden, dat is toch wel een aantal kilometers. Ik had het er onlangs met mijn moeder nog over: in deze tijd zou je het toch niet meer zo gemakkelijk doen, zulke jonge kinderen alleen op zo'n treintje zetten. Maar toen kon dat nog allemaal, we leefden in een bijzonder onbezorgde tijd.”
