Bo Van Spilbeeck heeft spijt dat ze de stap niet eerder gezet heeft
Bo Van Spilbeeck staat dit weekend in één van de bijlages van Het Nieuwsblad. De krant heeft dit weekend een special over transgenders en daarin mag Bo Van Spilbeeck uiteraard niet ontbreken. Begin dit jaar deed Bo haar coming-out en dat was best wel een heftig traject. De maanden vooraf waren best wel spannend maar ook na de coming-out maakte zij één en ander mee. Ondertussen zijn we acht maanden verder en is Bo gelukkiger dan ooit. Binnenkort moet Bo weer onder het mes en verdwijnt zij vele een hele tijd van het scherm. Sinds zij een man werd, is er heel wat gebeurd. Verschillende operaties werden uitgevoerd en in de media was het echt overal Bo Van Spilbeeck. Volgende maand is er de geslachtsoperatie én de borstreconstructie en dan zal Bo nog meer vrouw zijn dan zij nu al is. Bo is gelukkiger dan ooit, maar het was best wel heftig én ingewikkeld. Vertel thuis maar eens dat je de grote stap zet. Niet alleen aan je vrouw maar ook aan de kinderen. Tijdens het proces om vrouw te worden onderging Bo meerdere gezichtsoperaties. Bij één daarvan ging het mis. “Mijn mond stond niet recht, mijn oog deed raar. Ik heb nog altijd een oog dat niet helemaal sluit”, vertelt Bo in Het Nieuwsblad. “Ik weet nu dat het goedkomt, maar de zwarte gedachten waren weer even in alle hevigheid terug.”
De beslissing die Boudewijn destijds nam was niet echt evident. Hij had een tv-job en kwam regelmatig op tv. Hoe zou zijn werkgever reageren? “Ik heb ook lang schrik gehad. Ik dacht: als ik hieraan toegeef en er volledig voor ga, speel ik alles kwijt. Mijn vrouw, mijn kinderen, mijn werk. Dus probeerde ik het vol te houden. Dat was ook wat de weinige mensen die het wisten me aanraadden: probeer een evenwicht te vinden. Maar op de duur vond ik het evenwicht niet meer.”
Bo is dankbaar voor al het positieve dat er de afgelopen maanden gebeurd is. “Als ik zeg dat ik gelukkig ben, heeft dat ook daarmee te maken: de hartverwarmende reacties die ik niet enkel van familie, vrienden en collega's, maar ook van zoveel Vlamingen heb gekregen. Ik had veel meer negatieve reacties verwacht. Die zijn er. En ze komen hard aan. Toen de ultrarechtse studentenleider Dries Van Langenhove me een week na mijn coming-out heeft afgemaakt in Terzake, heb ik drie kwartier zitten huilen. Maar over het algemeen is Vlaanderen veel toleranter dan ik had gedacht.”
Bo heeft het afgelopen half jaar veel meegemaakt en heeft van één ding spijt: “Ik vraag me nu natuurlijk af waarom ik het niet eerder heb gedaan. Maar er zijn zoveel omstandigheden die gemaakt hebben dat ik die stap niet eerder kon zetten. En uiteindelijk heb ik hem toch gezet. Het is een heel heftige weg. Die met enorm veel pijn gepaard gaat, zowel fysiek als emotioneel. Ik heb nog altijd moeilijke momenten. Maar ik ben vooral zeer blij. Ik weet niet wat er anders met mij gebeurd was. Niet veel goeds, denk ik. Echt.”
U leest het volledige interview dit weekend in Nieuwsblad en dat interview willen wij u warm aanbevelen.
