Bo Van Spilbeeck: “mijn vrouw verloor de man van wie ze hield”

Bo Van Spilbeeck publiceert deze week haar aangrijpende verhaal in het meeslepende boek “Eindelijk Vrouw” waarin Bo zichzelf volledig blootgeeft.

29 januari 2018. Boudewijn Van Spilbeeck kondigt aan dat hij voortaan als Bo Van Spilbeeck door het leven zal gaan. En dat nieuws beroert niet enkel de Vlaming maar haalt wereldwijd de headlines. Maar aan die dag ging een jarenlange, innerlijke strijd vooraf...

Boudewijn was nog maar een achtjarig jongetje toen hij voor het eerst voelde dat hij liever een meisje wilde zijn. Op dat moment kan hij dat gevoel nog niet plaatsen maar gedurende zijn verdere jeugd zou dat gevoel steeds heftiger opsteken.

Wanneer hij als twaalfjarige jongen op zolder een tutu vindt en die aantrekt voelt hij tegelijkertijd een vreemd gevoel van groot geluk maar anderzijds ook vreselijke walging. “Want ik weet dat het niet hoort, een jongen die meisjeskleren draagt.”

Die tegenstrijdige prikkels veroorzaken grote innerlijke onrust bij de opgroeiende Boudewijn Van Spilbeeck. Bo’s boek “Eindelijk Vrouw” staat vol van dergelijke openbaringen voor de Vlaming die het verhaal van Bo tot nu toe enkel kent vanop televisie…

Tijdens zijn studies ontmoet Boudewijn zijn toekomstige vrouw Marianne. “Ik ben verliefd op haar, ik wil verder met haar. Maar ik besef dat ik ook verder moet met mijn geheim.” Wanneer op de Nederlandse televisie een programma over travestieten en transseksuelen wordt uitgezonden vraagt Boudewijn aan Marianne om er samen naar te kijken. “ik voel me ook zo,” durft Boudewijn na de uitzending toevertrouwen aan Marianne. “Maar dat zal wel overgaan,” voegt hij er snel aan toe. “Ons huwelijk zal alles veranderen.”

Uiteindelijk zou het koppel trouwen, maar de behoefte van Boudewijn om vrouw te kunnen zijn blijft hardnekkig aanwezig. ’s Avonds trekt hij zich terug naar de zolderkamer waar een grote spiegelkast staat met vrouwenkleren. Na een jaar huwelijk krijgt Boudewijn een sjaaltje en een broche van Marianne. “Ik ben haar ontzettend dankbaar en beschouw het als een soort erkenning,” lezen we in Bo’s boek.

Zijn vrouw en vrienden noemen hem Bo, hebben hem meer dan dertig jaar altijd Bo genoemd. “Ik heb dat altijd aangemoedigd omdat ik wist dat Bo ook een meisjesnaam was,” onthult Bo in haar boek.

Aan professor Petra De Sutter, zelf een transvrouw, doet Bo uiteindelijk haar verhaal begin 2017. “Ik probeer haar vooral duidelijk te maken in welke spreidstand ik sta, tussen de liefde voor mijn vrouw en kinderen, en het onbehagen over mijn eigen lichaam.”

“Ik ben bang voor het onbekende,” onthult Bo aan de professor wanneer hij toegeeft liefst door het leven te gaan als vrouw. “Ik ben vooral ook bang om mijn vrouw en soulmate te verliezen en ook het contact met mijn fantastische dochter en zoon.” Maar ook meer praktische gevolgen bedreigen Bo: “Kan ik nog voor VTM werken?” vraagt ze zich af.

Uiteindelijk beslist Bo te springen en de transitie echt door te maken, inclusief hormonenkuur, gezichtsoperaties en de definitieve geslachtsverandering. Marianne is op de hoogte, maar hoe vertel je dat aan je kinderen? Uiteindelijk aanvaarden Bo’s kinderen haar relatief snel. Ze werden immers opgevoed om met een ruime blik naar de wereld te kijken. Toch stelt dochter Michèle zich een vraag die haar angst inboezemt: “Ik hoop dat jullie niet uit elkaar zullen gaan,” onthult dochter Michèle aan haar ouders. Het is een schok voor zowel Bo als Marianne dat hun dochter vreest dat hun huwelijk de transitie niet zal overleven. Op dat moment beslist Bo er alles aan te doen om Marianne niet te verliezen. Want terwijl bij Bo, de opluchting primeert, ziet Marianne dertig jaar geluk en gezin in elkaar storten…

Maar ondertussen heeft Bo haar transitie afgerond en is ze een vrouw. Dankzij de steun van Marianne en de kinderen, maar ook dankzij de warme steun van gans Vlaanderen. En Bo heeft nog geen moment spijt gehad van haar beslissing. “Eindelijk Vrouw” waarin je Bo’s hele verhaal kan nalezen ligt vanaf deze week in de boekhandel.