Chavs · De demonisering van de Britse arbeidersklasse

’Marginalen’? ’Johnny’s & Marina’s’? ’Schoffies’? ’Tuig’? Zeker, het Nederlands is een rijke taal. Maar toch net niet rijk genoeg om de titel van hét Britse politieke boek van de afgelopen jaren te vertalen. Want chavs, dat is de modeterm waarmee een elite van Oxfordgegradueerden ugly proles, lelijke proleten, aanduidt.

Lomp, slonzig, waarschijnlijk dronken en soms gewelddadig: dan beland je snel bij Vicky Pollard uit Little Britain. Er zijn zelfs al reisbureaus die chavfree holidays aanbieden!

Van het zout naar de modder der aarde: hoe is het zover kunnen komen? Het antwoord van Owen Jones is onthutsend: de Britse regeringen maken zélf dankbaar gebruik van de karikatuur van de chavs om het niet over sociale en economische achterstelling en steeds verder groeiende ongelijkheid te moeten hebben.

The New York Times plaatste Chavs in zijn lijstje van de beste tien non-fictieboeken van 2011, The Guardian noemde het ’een buitengewoon werk waar de woede van afspat’, Peter Mertens prees het aan in zijn Hoe durven ze?. Voeg daar het voorwoord van Nigel Williams (’Na het lezen van dit boek kijk je anders naar onze Brave New World’)aan toe en u weet: dit is een van dé vertalingen van het jaar.

Owen Jones schrijft voor The Guardian, The New Statesman en The Independent. In 2011 werd hij uit uitgeroepen tot invloedrijkste linkse denker van Groot-Brittannië.