Dana Winner: “Het ging er minder flauw aan toe”

Als kind is Dana Winner altijd heel actief geweest. Het ene moment speelde ze vrolijk met de poppen, het andere moment trok ze erop uit en ging ze de kwajongen uithangen of ging ze voetballen.

“Tussen de jongens ging het er altijd wat directer en minder 'flauw' aan toe en daar hield ik van. Ik ben rechttoe rechtaan en ik heb graag mensen die ook zo zijn, al heb ik geleerd mijn tong 25 keer om te draaien, want ik wil niemand kwetsen”, zegt ze in Dag Allemaal.

Dana had een druk leven. Want ze had ook nog eens een heleboel hobby’s. Zo zat ze bij de jeugdbeweging, ging ze naar de muziekschool, speelde ze volleybal en tennis en zong ze ook nog eens in een koor.

“'Gij waart geen enkele avond thuis', zegt ons ma. En dat was ook zo. Ik vond het leuk om naar school te gaan en lette goed op, maar 's avonds nog huiswerk maken was er te veel aan. Dan ging ik trainen of naar de muziekles en als ik eindelijk thuiskwam, was mijn kaars uit. En daarbij, ik ben geen theoreticus. Praktische dingen kan ik aan, maar cursussen verslinden...”, lacht ze in Dag Allemaal.

Op de volleybal leerde Dana ook haar eerste lief kennen. Hij was drie jaar ouder. Helaas vond haar vader haar nog veel te jong om een lief te hebben. Ze was vijftien.

“We hadden aan de kerk afgesproken en onze pa zei resoluut: 'Dan ga ik mee.' We vertrokken met twee en kwamen met drie terug thuis, waar vader ons nauwlettend in de gaten hield. Want alleen in een kamer gaan zitten met de deur dicht: daar was geen sprake van. Zelfs hand in hand in de zetel was taboe. Toch zijn we drie jaar samen gebleven, tot ik er een punt achter heb gezet. Mijn vader had wellicht gelijk, ik was te jong. Maar het was wel een mooie tijd.”