woensdag 17 oktober 2018
Donderdag in Zelfde Deur 20 Jaar Later
Martin Heylen terug in de tijd.
Donderdagavond verrast Martin Heylen in Zelfde deur, 20 jaar later weer met nieuwsgierige blik enkele Vlamingen, twintig jaar nadat hij al bij hen langsging in Man bijt hond. Wat is er in al die jaren veranderd, of net hetzelfde gebleven? In deze voorlaatste aflevering gaat Martin opnieuw langs bij een gezin met 8 kinderen in Klein Sinaai, bezoekt hij een gepassioneerde man met een fotolaboratorium in Destelbergen, en competitiehengelaar Freddy.
De koningin als meter
In een groot huis in het dorpscentrum van Klein Sinaai woonde een gezin met acht kinderen. Dat lijkt veel, maar de moeder vertelde dat ze extreem vruchtbaar was. Er waren 7zeven dochters en één zoon. De koningin was meter van de zevende dochter. Het was een hele organisatie en drukte, met acht gezonde bengels.
Nu zijn de kleuters van toen grotendeels het huis uit gevlogen en vervangen door… acht kleine hondjes. De gezinsdrukte van weleer is vereeuwigd in een origineel schilderij. Het is een scharniermoment voor de achterblijvers.
Een passie voor tweedehands
Achter de gevel van een straat met rijhuizen in Merksem was alle meubilair en huisgerief tweedehands. De vrouw trok naar rommelmarkten en brocantewinkels en kocht nooit iets nieuws. Ze was daar principieel in.
Zou dat nog altijd zo zijn? En waarom eigenlijk? Het is niet gemakkelijk om met foto’s van een straatbeeld en een rijhuisgevel het juiste huis terug te vinden. Maar uiteindelijk komt Martin te weten vanwaar die passie voor tweedehandsspullen komt. Een verrassende oorzaak…
Verbouwen, verbouwen, verbouwen
De Vlaming heeft een baksteen in zijn maag, de Vlaming is een verbouwer. In Jabbeke was er een stel dat de hele bovenverdieping van hun landelijke huis aan het ombouwen was. Maar dat soort werken duurt meestal langer dan verwacht. (Hoe) zou het daar intussen afgelopen zijn? En wat gebeurde er met hun schitterende elpee-verzameling?
Blijkt dat er een omwenteling in hun leven heeft plaatsgevonden. Het gezin woont er niet meer. Dankzij Valère de buurman vindt Martin een spoor.
Zwart-witfoto's
Een man in Destelbergen woonde in een ruim en speciaal huis boven zijn fotolaboratorium. Daar ontwikkelde hij zwart-witfoto’s. Zijn moeder woonde bij hem in. Zij was klein, ijverig en had een onstilbare poetsdrift. Het huis lag kraaknet, de vloeren blonken.
Hij was en is nog altijd een verstokte vrijgezel, die aan zijn leven een nieuwe en opwindende dimensie heeft toegevoegd.
Kampioenvissers
In een buitenwijk van Sint-Truiden woonde een hengelaar. Niet zomaar een pleziervisser: Freddy had talent en nam deel aan competities en prijskampen. Hij toonde Martin trots zijn materiaal en lichtte een tipje van de sluier op over welk lokaas hij gebruikte om vissen te verschalken. Zijn zoontje was de jongste visser van Limburg en Freddy droomde ervan dat die een nog grotere kampioen dan hijzelf zou worden.
Ondertussen is Freddy verhuisd. Het spoor leidt naar Velm, een klein dorpje op het platteland. Martin, zelf een ex-visser, is benieuwd naar de nieuwste lokazen en voedermengsels en of Freddy ze wil verklappen. Maar toch vooral ook naar het zoontje van weleer. Want ouders die hun droom via hun kinderen willen zien verder openbloeien, zo zijn er veel.
Zelfde deur, 20 jaar later: donderdag 18 oktober om 20.40 uur op Eén.
De koningin als meter
In een groot huis in het dorpscentrum van Klein Sinaai woonde een gezin met acht kinderen. Dat lijkt veel, maar de moeder vertelde dat ze extreem vruchtbaar was. Er waren 7zeven dochters en één zoon. De koningin was meter van de zevende dochter. Het was een hele organisatie en drukte, met acht gezonde bengels.
Nu zijn de kleuters van toen grotendeels het huis uit gevlogen en vervangen door… acht kleine hondjes. De gezinsdrukte van weleer is vereeuwigd in een origineel schilderij. Het is een scharniermoment voor de achterblijvers.
Een passie voor tweedehands
Achter de gevel van een straat met rijhuizen in Merksem was alle meubilair en huisgerief tweedehands. De vrouw trok naar rommelmarkten en brocantewinkels en kocht nooit iets nieuws. Ze was daar principieel in.
Zou dat nog altijd zo zijn? En waarom eigenlijk? Het is niet gemakkelijk om met foto’s van een straatbeeld en een rijhuisgevel het juiste huis terug te vinden. Maar uiteindelijk komt Martin te weten vanwaar die passie voor tweedehandsspullen komt. Een verrassende oorzaak…
Verbouwen, verbouwen, verbouwen
De Vlaming heeft een baksteen in zijn maag, de Vlaming is een verbouwer. In Jabbeke was er een stel dat de hele bovenverdieping van hun landelijke huis aan het ombouwen was. Maar dat soort werken duurt meestal langer dan verwacht. (Hoe) zou het daar intussen afgelopen zijn? En wat gebeurde er met hun schitterende elpee-verzameling?
Blijkt dat er een omwenteling in hun leven heeft plaatsgevonden. Het gezin woont er niet meer. Dankzij Valère de buurman vindt Martin een spoor.
Zwart-witfoto's
Een man in Destelbergen woonde in een ruim en speciaal huis boven zijn fotolaboratorium. Daar ontwikkelde hij zwart-witfoto’s. Zijn moeder woonde bij hem in. Zij was klein, ijverig en had een onstilbare poetsdrift. Het huis lag kraaknet, de vloeren blonken.
Hij was en is nog altijd een verstokte vrijgezel, die aan zijn leven een nieuwe en opwindende dimensie heeft toegevoegd.
Kampioenvissers
In een buitenwijk van Sint-Truiden woonde een hengelaar. Niet zomaar een pleziervisser: Freddy had talent en nam deel aan competities en prijskampen. Hij toonde Martin trots zijn materiaal en lichtte een tipje van de sluier op over welk lokaas hij gebruikte om vissen te verschalken. Zijn zoontje was de jongste visser van Limburg en Freddy droomde ervan dat die een nog grotere kampioen dan hijzelf zou worden.
Ondertussen is Freddy verhuisd. Het spoor leidt naar Velm, een klein dorpje op het platteland. Martin, zelf een ex-visser, is benieuwd naar de nieuwste lokazen en voedermengsels en of Freddy ze wil verklappen. Maar toch vooral ook naar het zoontje van weleer. Want ouders die hun droom via hun kinderen willen zien verder openbloeien, zo zijn er veel.
Zelfde deur, 20 jaar later: donderdag 18 oktober om 20.40 uur op Eén.
