Eline De Munck openhartig over zelfdoding

Eline De Munck kennen we als een vrolijke, speelse spring-in-t-veld, maar binnenkort gaat ze een nieuwe uitdaging aan waarin ze zich heel kwetsbaar zal opstellen. In een nieuwe muziekvoorstelling zal ze het hebben over zelfdoding. Die ook in haar gezin diepe wonden naliet. Eline De Munck zal met de muziekvoorstelling “Te Gek!?” toeren langs de sector Welzijn en Geestelijke Gezondheid. En de voorstelling zal draaien rond zelfdoding, een moeilijk thema waarmee Eline De Munck ook zelf geconfronteerd werd.

Het project “Te Gek!?” wil geestelijke gezondheid bespreekbaar maken en het brede publiek een juiste kijk geven op mensen met psychische problemen. Voor hun nieuwe muziekvoorstelling “Open Geest 3” deden ze beroep op Eline De Munck die de impact van zelfdoding ook zelf ervaarde in haar gezin. Het tragische familieverhaal van Eline De Munck gaat een generatie terug in de tijd. Haar moeder was amper 15 jaar toen Elines oma door zelfdoding om het leven kwam. In de voorstelling “Te Gek” zal Eline een brief voorlezen aan haar grootmoeder. Een grootmoeder die ze nooit gekend heeft. “Ik weet niet wie ze was, welke mopjes ze vertelde, welke liedjes ze zong, welke gerechten ze klaarmaakte. De mama van mijn mama heeft helaas geen rol kunnen spelen in mijn leven,” vertelt Eline De Munck tijdens de voorstelling. “Ik word al emotioneel als ik er nog maar aan dènk,” getuigt Eline in De Standaard. Eline De Munck schreef de brief niet alleen voor haar grootmoeder maar evenzeer voor haar eigen moeder die in de zaal zal zitten. “Ik wil vertellen welke gevolgen de zelfdoding voor haar had, en hoe wij dat tot in de volgende generatie hebben ervaren.” Want ook Eline voelde als kind nog steeds de impact die de zelfdoding op de familie had gehad…

Eline zal nog andere brieven voorlezen en telkens blijkt dat zij die achterblijven zich vaak schuldig voelen. “Je denkt altijd dat je dit of dat nog had kunnen doen,” getuigt ook Judith, van wie Eline een brief zal voorlezen aan Judiths vader die ook door zelfdoding om het leven kwam. Met deze voorstelling wil Eline ook taboes doorbreken. Met deze voorstelling toert Eline De Munck in psychiatrische centra. “Psychiatrie wordt nog te vaak gezien als een gekkenhuis. Afschuwelijk,” klinkt het bij Eline De Munck die het eerder ziet als “een kuuroord waar je geestelijk tot rust kan komen.” Voor Elines mama had de zelfdoding van haar moeder een enorme impact. Elines opa was immers tien jaar eerder al overleden waardoor Elines mama bij haar oudere zussen en broers is gaan wonen, die nog maar pas getrouwd waren en hun weg nog aan het zoeken waren in het leven. Toch was de zelfdoding van oma De Munck nooit een taboe...

Ook al kregen Eline en haar tweelingbroer een erg open en vrije opvoeding en was de zelfdoding van hun oma bespreekbaar, toch weet Eline niet veel over wat voorafging aan de zelfdoding van haar oma. Daar sprak haar moeder zelden over. Was het te emotioneel? Misschien, klinkt het bij Eline De Munck, al was er misschien ook een andere reden. De mama van Eline De Munck was immers slechts 15 jaar toen het gebeurde en misschien is ze veel vergeten van wat eraan voorafging. Misschien heeft ze dat trauma volledig moeten afsluiten om verder te kunnen in haar leven. Maar Eline staat achter haar mama dus wil ze geen zaken aankaarten die zij eventueel te moeilijk vindt om te bespreken. En daar heeft ze een bijzondere reden voor. “Ik voel geen behoefte om op zoek te gaan naar wat niet mijn pijn is,” vertelt Eline in De Standaard. “Maar ik weet wel dat mijn moeder altijd min of meer op zoek is gebleven naar haar roots, haar kern.” En dat had ook voor Eline rechtstreekse gevolgen…

Vragen die Eline zich als tienermeisje stelde kon haar moeder niet beantwoorden omdat ze zelf geen voorbeeld had gehad op die leeftijd. En zo voelde Eline, een generatie na de zelfdoding van een oma die ze nooit gekend heeft, nog steeds de gevolgen van die tragische gebeurtenis. Bovendien was het voor Elines mama en familie extra zwaar omdat er veertig jaar geleden nog helemaal geen hulp bestond voor nabestaanden. Gelukkig vonden ze steun bij elkaar en zijn er tegenwoordig allerlei instanties, zoals Te Gek, waardoor psychische problemen bespreekbaar(der) zijn geworden.

De muziekvoorstelling “Te Gek?! Open Geest 3” met Eline De Munck speelt vanaf 19 september. Meer informatie op www.tegek.be Bij vragen over zelfdoding kan je altijd terecht op www.zelfmoord1813.be