Erik Van Neygen moest ermee stoppen: “Ik moest blijven scoren”

Wie iets meer te weten wil komen over kunst, die is bij Erik Van Neygen aan het goeie adres. Hij is al gepassioneerd door kunst sinds hij tien jaar was en opende lang geleden zelfs een eigen galerie. Iets wat hij vooral als hobby deed en niet in de veronderstelling om rijk te worden.

“Het was gewoon een passie voor mij. Ik deed het graag en ik was er goed in. Na een tijd werd ik zelfs opgenomen in de gilde van de kunsthandelaars en antiquairs. Dat was leuk, een vorm van erkenning”, glundert Erik in Primo.

Maar hoe graag Erik er ook mee bezig was, in 2005 moest hij noodgedwongen stoppen omdat de stress en druk te groot werd.

“Ik kon niet meer terug: ik moest blijven scoren met mooie dingen. Op dat vlak was het een beetje vergelijkbaar met de muziek: het volgende moet altijd beter zijn, dat is met liedjes ook zo.”

Ook het kostenplaatje van de galerie werd steeds groter en ook die moesten betaald blijven worden. “Dat was een enorm kapitaal allemaal. Ik herinner me nog dat mijn vader eens in de galerie kwam kijken en zich luidop afvroeg voor hoeveel geld er toen aan de muur hing. Hij had twee oorlogen meegemaakt. Als je daaraan begint te denken, wordt de stress alleen maar groter en gaat je gezondheid eronder lijden.”