Gert Verhulst openhartig over depressie

In een interview met Christel Van Dyck op Radio 2 vertelde Gert Verhulst eind 2017 heel open over zijn scheiding in 2003 en wat die periode met hem en zijn kinderen heeft gedaan. Maar tijdens het verjaardagsconcert van Patrick Onzia in Theater Elckerlyc te Antwerpen ging de baas van Studio 100 nog een stapje verder. De vriendin van Patrick Onzia had achter zijn rug geregeld dat Gert Verhulst samen een liedje met Patrick kwam zingen, meerbepaald ‘Ik mis je zo’ van Will Tura. Gert Verhulst duikt wel vaker her en der op maar op een podium zingen, dat doet hij niet voor iedereen. Voor Patrick maakte hij graag een uitzondering omdat Patrick een héél speciaal iemand is voor Gert. “Ik ben héél blij dat ik er vanavond bij mag zijn, bij één van mijn beste vrienden, Patrick Onzia. Ik heb nu al traantjes in de ogen”, steekt Gert Verhulst van wal. ‘We hebben vanavond allemaal kunnen horen en zien wat een geweldige artiest Patrick is, maar Patrick en ik kennen elkaar al héél lang en Patrick is één van de meest bijzondere mensen die ik ken. Dertien jaar geleden ongeveer zagen Patrick en ik elkaar denk ik dagelijks. Het was voor mij één van de triestigste periodes uit mijn leven”, gaat Gert Verhulst verder terwijl het publiek in de zaal spontaan begint te lachen. “Niet omdat ik u zag, luister goed. Mijn relatie was juist op de klippen gelopen en ik zat in een soort van depressie en Patrick was een man die er altijd was. Als er een nacht was dat ik het niet meer zag zitten, dan zei Patrick ‘Ik laat u niet alleen, ik kruip bij u in bed’ en we hebben mening nachtje samen geslapen en tussen de tranen door ook heel veel gelachen. En soms zat ik thuis helemaal alleen te wachten tot het avond werd en dan ging de bel. De Patrick. ‘Doe eens open’. En dan stond Patrick daar met verse soep die hij gemaakt had. Hij had ook patatjes, groenten en vlees bij. ‘Want ge moet goed eten’ en hij begon te koken. Heel die keuken een puinhoop van hier tot in Tokio, lacht Gert Verhulst. Maar er is nog iets wat Gert nooit zal vergeten. “Toen mijn ouders 50 jaar getrouwd waren, wilde mijn moeder heel graag dat hij haar favoriete liedje kwam zingen. Dat moest je aan Patrick maar één keer vragen. En toen mijn moeder overleden is en de dag van de begrafenis daar was, was dat emotioneel heel zwaar voor ons en dan heeft Patrick mij gebeld en gezegd ‘Ik ga ervoor zorgen dat uw papa op de begrafenis is. Hij is naar mijn vader gegaan, heeft hem gewassen, aangekleed en dat zijn dingen die een mens nooit vergeet. Ondertussen Patrick staat ons leven terug op de rails. We hebben denk ik allebei de beste vrouw gevonden die er is en we zien elkaar veel te weinig. We bellen elkaar, gij belt naar mij en ik pak niet af; ik bel terug en gij pakt niet af en dat gaat soms dagen door en ik moet eerlijk zeggen: ik mis u!”