Hanne Troonbeeckx: “Ik vond het leven niet altijd makkelijk”
Mensen dromen soms de gekste dingen. Jammer genoeg dromen mensen ook niet altijd de leukste dingen. Zo is er een droom bij Hanne Troonbeeckx die regelmatig terugkomt.
“Een droom die regelmatig terugkomt, is dat ik met een auto een berg op rij en bovenop de berg besef dat ik te veel snelheid maak. En dat de auto doorschiet, ik de lucht in suis en me schrap zet voor het moment waarop ik neerkom. Maar nog voor dat gebeurt, schiet ik wakker. Ik denk dat die droom te maken heeft met het feit dat ik niet hou van het onbekende. Niet weten wat er achter de top van de berg ligt, kost mij energie, en dus probeer ik in het gewone leven die onduidelijkheid te vermijden”, zegt Hanne in Het Laatste Nieuws.
Troonbeeckx kende een gelukkige jeugd en kwam ook niks te kort als kind. Maar als ze aan haar jeugd terugdenkt, denkt ze ook terug aan veel zwaarte.
“Ik vond het leven niet gemakkelijk. Als ik naar een kleuterfeestje moest, sloeg ik in paniek, huilde ik en wilde ik niet gaan. Ook later, in de lagere school, kroop ik liefst van al onder de lessenaar. Spreekbeurten waren drama's en als de juf nog maar mijn naam zei, werd ik knalrood. Ik was ook snel afgeleid. De hele tijd keek ik rond en altijd was er wel iets dat mijn aandacht vroeg. Een vogel achter het raam. Of iemand die hoestte. Op oudercontacten kregen mijn ouders te horen: 'Ze kan niet goed volgen, het interesseert haar precies niet', maar het was gewoon te druk in die klas.’
