Helmut Lotti: “Zeg me dat dan eerder!”
Als Helmut Lotti moet terugblikken op zijn kindertijd, dan herinnert hij zich vooral dat hij vrij energiek en sportief was. Maar hij was ook iemand die bang was van fysieke pijn, angst had om door een hond gebeten te worden en hij kon niet zo goed tegen lawaai.
“Ik paste nooit echt in de groep. Op de jongensschool, waar zo'n hiërarchie ontstond van leiders en volgers, desnoods met geweld beslecht zoals bij de bavianen, was ik dat jongetje dat zich van aan de kant afvroeg: wat is dit allemaal? Ik wilde niet in een keurslijf gedwongen worden, opereerde liever in alle vrijheid. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik anders dacht en anders was. Op dat vlak heeft mijn diagnose ASS me veel antwoorden gegeven”, zegt Helmut in Story.
Hij kreeg die diagnose pas op zijn veertigste, maar het was voor de zanger wel een opluchting. De duidelijkheid rond het probleem beviel hem wel.
“Destijds was ik nog getrouwd met Jelle Van Riet. Sindsdien begon ze me anders, met méér begrip, te behandelen. Om goed te functioneren heb ik structuur nodig, en rust. Over mijn impulsiviteit, een symptoom van mijn aandoening, moet ik echt waken. Als iemand onverwacht zegt dat er nog snel iets moet gebeuren, dan moet ik echt dertig seconden zwijgen en dat laten binnenkomen, want mijn eerste reactie zou zijn: godverdomme, zeg me dat dan eerder!”
