zaterdag 19 november 2016
Het drama van Pukkelpop
Maandag in aflevering 1 van Lotgenoten.
18 augustus 2011 begon als een stralende festivaldag op Pukkelpop in Kievit, Hasselt. Broeierig wel en er was onweer voorspeld, maar dat het zo erg zou worden had niemand op de wei verwacht. Om 18 uur gaat het licht uit. Een buitengewoon onweer raast over het festivalterrein en de camping. De uren daarna heerst er alleen chaos en verwarring. En een trieste balans: er zijn 5 doden en 150 gewonden.
Julie Colpaert van VTM NIEUWS brengt vanaf maandag Lotgenoten, een reportagereeks van Borgerhoff & Lamberigts waarin getuigen die op de eerste rij stonden, het relaas doen van acht van de grootste tragedies uit de recente Belgische geschiedenis. Slachtoffers, familieleden, getuigen en hulpverleners beschrijven op indrukwekkende wijze hoe zij die rampzalige dag vol drama en tragiek hebben beleefd. Allen zijn ze door de ramp lotgenoten van elkaar geworden. De interviews worden versterkt door archiefbeelden van de ramp en serene reconstructies.
Eén van de dodelijke slachtoffers in het drama van Pukkelpop is de 21-jarige Marijke De Wilde uit het Oost-Vlaamse Hamme. Zij trok met haar zus Annelies, hun vriendjes en enkele vriendinnen naar Hasselt.
Dorien De Ridder, een vriendin van Marijke: “Toen we in 2011 naar Pukkelpop gingen, was dat onze eerste keer. We hadden zo hard gestudeerd om geen herexamens te hebben. Het was ons allemaal gelukt dus niets stond ons in de weg om een fantastisch festival te beleven. Toen we aankwamen was het een gevecht om de tent neer te zetten op de beste plaats. Je wil toch altijd ergens in de buurt van een herkenningspunt staan. Dat we onder die lichtmast konden staan, vonden we dan ook fantastisch, want op die manier moesten we nooit zoeken als we in het donker naar de camping kwamen.”
Skin, Skunk Anansie: “Gek genoeg deden we voor ons optreden nog interviews. Een journalist vroeg me nog of ik wist dat er die avond een storm zou zijn. We keken toen naar boven, en zagen de meest heldere hemel die we die zomer hadden gezien. We waren tevreden en lachten. Het was broeiend heet.” Enkele uren later, barstte de hel los.
“Ik herinner me hoe snel het allemaal gebeurde. We gingen het podium op bij gewoon weer, en bij de derde song werd het bewolkt en begon het te regenen. Bij song vier werd het publiek doornat, elke 30 seconden leek het weer heviger. Dan kwam de wind opsteken en veranderde heel het weerbeeld. De regen sloeg nu ook naar ons op het podium, en toen werd het gevaarlijk. Ik werd door de wind bijna van mijn sokken geblazen. Beangstigend gewoon. Ik herinner me dat twee roadies van een andere band me opraapten, en me letterlijk de trappen afdroegen.”
Chokhri Mahassine, organisator Pukkelpop: “Uit alle radarbeelden bleek dat we aan de storm zouden ontsnappen. Vlak voor het begon, zit ik in mijn kantoor in de backstage en zie ik voor het raam ineens iets wegvliegen. Ik loop naar buiten om te bekijken wat er aan de hand is en ineens was het nacht. Ik ben erin geslaagd op de Main Stage te gaan en op dat moment vliegt Skin achteruit. Ik kon bijna niet meer ademen, zo veel wind kwam er op mij af. Het heeft een paar seconden geduurd eer ik kon zien wat er aan het gebeuren was op het terrein. Dan ben ik het podium afgerend. Via de nooduitgang ben ik in tegenstelling tot het publiek het terrein opgegaan en zag ik dat de pukkelpoppers zich probeerden beschermen tegen de hagel door onderdak te vinden.”
Flor Coussement, festivalganger in de Chateau-tent: “De vlaggenstokken werden echt kromgetrokken. Op een bepaald moment scheurde een zeil los van het dak en zag je hoe het er buiten aan toeging. Dat was het moment waarop mensen beseften dat dit niet zomaar een onweer was. Ik meen mij te herinneren dat ik een klap heb gehad op mijn hoofd. Ik had wel wat pijn, voelde aan mijn hoofd en mijn hand hing vol bloed.”
De Arendonkse Sam Leyte, zijn vriendin Isabelle Machilsen en enkele vrienden bevonden zich in de restauranttent. Isabelle Machilsen: “Ik kan niet meer zeggen wie de beslissing genomen heeft om naar buiten te gaan. Onderweg blies een enorme windstoot me echt weg en toen ik omkeek, zag ik mijn vrienden niet meer. De tent lag plat. Samen met Simon heb ik Sam onder de tent uit getrokken. Ik ben verpleegkundige maar je had geen medische achtergrond nodig om te zien dat Sam op dat moment eigenlijk dood was.”
De chaos en verbijstering die op de festivalweide heerst, bereikt de ouders van Marijke De Wilde via het nieuws. Katrien Van Steen, moeder van Marijke: “Het eerste wat we deden was Marijke bellen maar we kregen geen antwoord. Toen stuurden we een berichtje maar ook daarop kregen we geen antwoord.”
Dorien De Ridder, vriendin van Marijke: “Het is pas toen ik op de camping kwam dat ik zag dat die paal niet meer recht stond. Toen, echt heel raar, was het eerste dat door mij heen ging: “Marijke is dood, ik overleef dat niet”. Toen we aan onze tentjes kwamen, zagen we dat die paal gevallen was en dat die plaats helemaal afgezet was met hekken en zwarte plastic. Er waren heel veel medewerkers van de camping die van alles aan het doen waren. We mochten niet naar onze tenten, tot iemand ons opmerkte en vroeg of die tenten van ons waren. Dan zijn ze ons komen halen met een jeep en zijn we naar het crisiscentrum gevoerd.”
In Hamme krijgen de ouders van Marijke te horen hun dochter Annelies zwaargewond is en werd overgebracht naar het ziekenhuis, over Marijke is er geen nieuws. Ondertussen klinkt het op de radio dat er sprake is van 8 doden en tientallen gewonden.
Nele De Wilde, zus van Marijke: “Ook ik was onderweg naar daar met een andere wagen, en zat net als mijn ouders vast in de file. Toen zag ik hen passeren achter een combi. Dat is iets wat mijn ouders nooit zouden doen en toch vonden ze het op dat moment nodig een overtreding te begaan om toch maar sneller daar te zijn. Dat toont heel goed aan dat wij zo’n fout gevoel hadden.”
“Op een bepaald moment is men met twee mensen op ons afgestapt. Eigenlijk hoefden ze niets meer te vertellen. Ik besefte dat dat het slechte nieuws was waarop we al heel de avond zaten te wachten en gevreesd hebben. Ik heb enkel gezegd: “Zeg alsjeblieft dat het niet waar is”, maar toen konden ze enkel zeggen, sorry meneer maar Marijke is overleden”. Ik heb op tafels geklopt, op stoelen getrapt, op de muren en deuren gebonkt, ben op mijn knieën gevallen en Katrien zat stil op een stoel wezenloos voor zich uit te staren.”, zegt Dirk De Wilde, vader van Marijke.
Voor Marijkes ouders begint een lijdensweg. Katrien Van Steen, moeder van Marijke: “Er is een leven voor 18 augustus 2011 en er is een leven na 18 augustus 2011.”
Lotgenoten, maandag 21 november om 21.45 op VTM.
Julie Colpaert van VTM NIEUWS brengt vanaf maandag Lotgenoten, een reportagereeks van Borgerhoff & Lamberigts waarin getuigen die op de eerste rij stonden, het relaas doen van acht van de grootste tragedies uit de recente Belgische geschiedenis. Slachtoffers, familieleden, getuigen en hulpverleners beschrijven op indrukwekkende wijze hoe zij die rampzalige dag vol drama en tragiek hebben beleefd. Allen zijn ze door de ramp lotgenoten van elkaar geworden. De interviews worden versterkt door archiefbeelden van de ramp en serene reconstructies.
Eén van de dodelijke slachtoffers in het drama van Pukkelpop is de 21-jarige Marijke De Wilde uit het Oost-Vlaamse Hamme. Zij trok met haar zus Annelies, hun vriendjes en enkele vriendinnen naar Hasselt.
Dorien De Ridder, een vriendin van Marijke: “Toen we in 2011 naar Pukkelpop gingen, was dat onze eerste keer. We hadden zo hard gestudeerd om geen herexamens te hebben. Het was ons allemaal gelukt dus niets stond ons in de weg om een fantastisch festival te beleven. Toen we aankwamen was het een gevecht om de tent neer te zetten op de beste plaats. Je wil toch altijd ergens in de buurt van een herkenningspunt staan. Dat we onder die lichtmast konden staan, vonden we dan ook fantastisch, want op die manier moesten we nooit zoeken als we in het donker naar de camping kwamen.”
Skin, Skunk Anansie: “Gek genoeg deden we voor ons optreden nog interviews. Een journalist vroeg me nog of ik wist dat er die avond een storm zou zijn. We keken toen naar boven, en zagen de meest heldere hemel die we die zomer hadden gezien. We waren tevreden en lachten. Het was broeiend heet.” Enkele uren later, barstte de hel los.
“Ik herinner me hoe snel het allemaal gebeurde. We gingen het podium op bij gewoon weer, en bij de derde song werd het bewolkt en begon het te regenen. Bij song vier werd het publiek doornat, elke 30 seconden leek het weer heviger. Dan kwam de wind opsteken en veranderde heel het weerbeeld. De regen sloeg nu ook naar ons op het podium, en toen werd het gevaarlijk. Ik werd door de wind bijna van mijn sokken geblazen. Beangstigend gewoon. Ik herinner me dat twee roadies van een andere band me opraapten, en me letterlijk de trappen afdroegen.”
Chokhri Mahassine, organisator Pukkelpop: “Uit alle radarbeelden bleek dat we aan de storm zouden ontsnappen. Vlak voor het begon, zit ik in mijn kantoor in de backstage en zie ik voor het raam ineens iets wegvliegen. Ik loop naar buiten om te bekijken wat er aan de hand is en ineens was het nacht. Ik ben erin geslaagd op de Main Stage te gaan en op dat moment vliegt Skin achteruit. Ik kon bijna niet meer ademen, zo veel wind kwam er op mij af. Het heeft een paar seconden geduurd eer ik kon zien wat er aan het gebeuren was op het terrein. Dan ben ik het podium afgerend. Via de nooduitgang ben ik in tegenstelling tot het publiek het terrein opgegaan en zag ik dat de pukkelpoppers zich probeerden beschermen tegen de hagel door onderdak te vinden.”
Flor Coussement, festivalganger in de Chateau-tent: “De vlaggenstokken werden echt kromgetrokken. Op een bepaald moment scheurde een zeil los van het dak en zag je hoe het er buiten aan toeging. Dat was het moment waarop mensen beseften dat dit niet zomaar een onweer was. Ik meen mij te herinneren dat ik een klap heb gehad op mijn hoofd. Ik had wel wat pijn, voelde aan mijn hoofd en mijn hand hing vol bloed.”
De Arendonkse Sam Leyte, zijn vriendin Isabelle Machilsen en enkele vrienden bevonden zich in de restauranttent. Isabelle Machilsen: “Ik kan niet meer zeggen wie de beslissing genomen heeft om naar buiten te gaan. Onderweg blies een enorme windstoot me echt weg en toen ik omkeek, zag ik mijn vrienden niet meer. De tent lag plat. Samen met Simon heb ik Sam onder de tent uit getrokken. Ik ben verpleegkundige maar je had geen medische achtergrond nodig om te zien dat Sam op dat moment eigenlijk dood was.”
De chaos en verbijstering die op de festivalweide heerst, bereikt de ouders van Marijke De Wilde via het nieuws. Katrien Van Steen, moeder van Marijke: “Het eerste wat we deden was Marijke bellen maar we kregen geen antwoord. Toen stuurden we een berichtje maar ook daarop kregen we geen antwoord.”
Dorien De Ridder, vriendin van Marijke: “Het is pas toen ik op de camping kwam dat ik zag dat die paal niet meer recht stond. Toen, echt heel raar, was het eerste dat door mij heen ging: “Marijke is dood, ik overleef dat niet”. Toen we aan onze tentjes kwamen, zagen we dat die paal gevallen was en dat die plaats helemaal afgezet was met hekken en zwarte plastic. Er waren heel veel medewerkers van de camping die van alles aan het doen waren. We mochten niet naar onze tenten, tot iemand ons opmerkte en vroeg of die tenten van ons waren. Dan zijn ze ons komen halen met een jeep en zijn we naar het crisiscentrum gevoerd.”
In Hamme krijgen de ouders van Marijke te horen hun dochter Annelies zwaargewond is en werd overgebracht naar het ziekenhuis, over Marijke is er geen nieuws. Ondertussen klinkt het op de radio dat er sprake is van 8 doden en tientallen gewonden.
Nele De Wilde, zus van Marijke: “Ook ik was onderweg naar daar met een andere wagen, en zat net als mijn ouders vast in de file. Toen zag ik hen passeren achter een combi. Dat is iets wat mijn ouders nooit zouden doen en toch vonden ze het op dat moment nodig een overtreding te begaan om toch maar sneller daar te zijn. Dat toont heel goed aan dat wij zo’n fout gevoel hadden.”
“Op een bepaald moment is men met twee mensen op ons afgestapt. Eigenlijk hoefden ze niets meer te vertellen. Ik besefte dat dat het slechte nieuws was waarop we al heel de avond zaten te wachten en gevreesd hebben. Ik heb enkel gezegd: “Zeg alsjeblieft dat het niet waar is”, maar toen konden ze enkel zeggen, sorry meneer maar Marijke is overleden”. Ik heb op tafels geklopt, op stoelen getrapt, op de muren en deuren gebonkt, ben op mijn knieën gevallen en Katrien zat stil op een stoel wezenloos voor zich uit te staren.”, zegt Dirk De Wilde, vader van Marijke.
Voor Marijkes ouders begint een lijdensweg. Katrien Van Steen, moeder van Marijke: “Er is een leven voor 18 augustus 2011 en er is een leven na 18 augustus 2011.”
Lotgenoten, maandag 21 november om 21.45 op VTM.
