Ish Ait Hamou in tranen
Choreograaf doet een opmerkelijke oproep.
Ish Ait Hamou staat ervoor bekend om gevat te reageren op dingen die er in de wereld gebeuren. Vrijdagavond nog vierde hij even samen met de Belgen feest nadat Naigolan de 0-1 maakte tegen Wales. Maar lang duurde het feestje niet. Niet voor de rode duivels, niet voor Ish Ait Hamou. Ish kroop afgelopen week nog eens in de pen. Aanleiding was de verschrikkelijke aanslag in Istanboel waarbij opnieuw mensen het slachtoffer werden van geweld in onze wrede wereld. Ish deed een oproep naar de mensen om met z'n allen mee te huilen: Aanvaard dit nooit. Stop nooit met huilen.
Zijn boodschap kreeg de titel Huil en ging zo:
Er is geen ochtend dat je wakker wordt, geen nacht voor je gaat slapen of je hoort dat iemand ervoor koos om geen mens te zijn. Het zijn donkere tijden. Een paar gruwelijke daden zijn toegelicht door onze mediakanalen, een heleboel vergeten in de puinhoop van deze wereld maar alle bestaan, alle brengen verdriet met zich mee en allen geven frustratie een duw in de rug. Wat kan je daaraan doen? Wat kan ik daaraan doen? Veel, niets, iets? Ieder onder ons zal daar zijn eigen antwoord op hebben, van woorden tot daden, van woede tot onverschilligheid.
Het is bijna een feit, daden zoals die van gisteren in de luchthaven van Istanbul zijn een pijnlijke norm geworden en tot mijn grote angst zijn ze goed onderweg om een “fait divers” te worden. Binnen honderd jaar zullen ze over ons leren, zullen ze ons bestuderen en hopelijk zullen onze achter-achter-achterkleinkinderen ons op de schoolbanken uitlachen voor de manier hoe wij de mens op alle vlakken hebben laten uithongeren en de wereld hebben gevoed met geweld en antipathie.
Het is 1.56 uur, ik praat er met mijn vrienden over en als er iets is dat we mekaar aanmoedigen om te doen, dan is het om verdrietig te zijn, om teleurgesteld te zijn, om verrast en zelfs boos te zijn.
Moedig je hart aan om even te bloeden, moedig je hart aan om even te huilen want dat is misschien het enige wat er nog overblijft, de keuze om mens te blijven, hoe ver de puinhoop ook mag zijn, hoe niet betrokken je ook bent.
Laat je hart bloeden wanneer je hoort dat iemand koos om geen mens te zijn. Laat je hart huilen wanneer je hoort dat mensen van hun leven werden beroofd.
Want als ook jouw verdriet door een wind van haat wordt weggeblazen dan zijn we allemaal verloren.
Aanvaard dit nooit. Stop nooit met huilen.
Een gedachte voor alle slachtoffers van de wereld.
Ish Ait Hamou
