James Cooke: ik heb hem keihard in zijn gezicht geslagen

We lezen op onze redactie niet zo vaak de Humo maar deze week wel. De reden? James Cooke staat erin en hij vertelt openhartig over zijn toch nog jonge leven. Amper 32 is hij maar hij heeft een druk leven, een leven waar veel mensen enerzijds jaloers op zijn maar mochten ze de agenda van James kennen, dan zouden ze dat niet zijn. James Cooke is een harde werken. Stilzitten is niets voor hem en hij streeft bovendien naar perfectie. Als James tv maakt, dan moet het goed zijn. Als James samen met zijn kompaan Bob van Uitgezonderd een theaterproductie maakt, dan moet alles tot in de puntjes af zijn. Zo streng hij voor zichzelf is, zo is hij ook voor anderen. Maar James heeft een gouden hart en is het volop aan het maken. Er is geen haar op zijn hoofd dat eraan denkt om naast zijn schoenen te gaan lopen. Neen, James blijft de sympathieke jongeman die hij altijd is geweest. Alleen, niet iedereen heeft dat altijd willen zien. Vooral in zijn jeugd werd James gepest en het ging er soms hard aan toe. Zo hard zelfs dat hij ooit een medeleerling keihard in zijn gezicht heeft geslagen.



James Cooke is openhartig in de nieuwe Humo. Over zijn geaardheid, zijn kinderwens, de meest vreemde plek waar hij ooit sex had tot het pesten op school. De meeste andere jongens op school zagen mij als een specialleke. Dat begrijp ik wel, want ik was heel luidruchtig. Ik heb ADHD, dat hebben ze op mijn 7de vastgesteld, vertelt James in de Humo van deze week. De meisjes op school vonden hem leuk omdat James grappig en spontaan was. Maar de andere jongens ergerden zich daar net aan en zagen in James een concurrent. Het pesten liet dan ook niet lang op zich wachten. Ik veranderde van een vrolijke, ongedwongen jongen in een schuchtere tiener die bang was om uitgelachen te worden. Ik werd vaak uitgemaakt voor `flikker' of `vuile janet', op de speelplaats deden ze me struikelen, en mijn boekentas was om de haverklap verdwenen. Het zat James duidelijk niet mee. Bovendien droeg hij destijd ook een beugel en dat was toen verre van mooi. Wat vandaag de dag is ingeburgerd en bovendien best mooi was, was toen een ijzerwinkel. En dat heeft James mogen horen. Ik heb vaak moeten horen: `Hé, gij daar met uw ijzerwinkel in uw bakkes!', vertelt hij in Humo. Na een tijdje ging James er onderdoor en mocht hij wekenlang niet naar school. Gelukkig kon James zichzelf oppeppen en hij werd een andere jongeman. En dat was te merken toen hij weer naar school ging. Toen ik de klas binnenstapte, was het al direct prijs. De grootste pester van de klas riep van ver tegen mij: `Ha, bleitmuile, zijt ge weer terug?' Ik ben toen naar die jongen toegestapt en ik heb hem keihard in zijn gezicht geslagen. De hele klas stond als aan de grond genageld: dat had niemand van mij verwacht. Ook ik niet: het was de eerste en ook de laatste keer in mijn leven dat ik iets met mijn vuisten heb proberen op te lossen. Iedereen zag mijn woede en wist dat ik het meende. Daarna zijn de pesterijen gestopt.