Jeroen Meus maakt een driedelige docureeks over rouw en het leven
Op 31 december 2021 nam Jeroen Meus afscheid van zijn broer en soulmate Wim. Met de eerste voorzichtige knallen van het nieuwjaarsvuurwerk op de achtergrond stond hij aan het ziekenbed van zijn broer en sloot samen met hem niet een jaar, maar een leven af. Om middernacht was het stil. Het jaar dat erop volgt is voor Jeroen zelf, voor zijn familie en vrienden, een rollercoaster van emoties. Elke dag houdt wel een herinnering aan Wim in zich.
Na het overlijden van Wim stroomden er ten huize Meus honderden kaartjes en briefjes van medeleven binnen. Mensen die Jeroen van haar noch pluim kenden, wilden hem en zijn familie een hart onder de riem steken. Niet zelden gingen die briefjes en kaartjes gepaard met een eigen persoonlijk verhaal van verlies of rouw. Jeroen bewaarde elke blijk van medeleven zorgvuldig. Bijna een jaar later gaat hij op zoek naar de mensen die hem met hun troostende woorden en eigen getuigenissen door die eerste donkere periode hebben geholpen. Maar ook op andere manieren ontmoet hij lotgenoten, wildvreemde mensen met wie hij een herkenbaar gevoel van gemis deelt.
Jeroen – tegen wil en dank ervaringsdeskundige – wil het universele thema van rouw verkennen aan de hand van een aantal diepgaande gesprekken, die recht naar de essentie gaan: het leven zelf. In die ontmoetingen zoekt hij geen antwoorden op onmogelijke vragen of tijdelijke lapmiddelen voor een gebroken hart. Wel gaat hij op zoek naar herkenning, warmte en naar wat waardevol is. Samen met mensen die kunnen meespreken over rauw verlies en rouw, maar die ook het gouden randje rond het verdriet kennen en hun ervaringen met hem willen delen.
De reeks vertelt in drie afleveringen het parcours van dat eerste jaar zonder Wim, alle ‘eerste keren zonder’, en de zoektocht naar nieuwe inzichten over rouw en verlies die Jeroen vindt bij zijn gesprekspartners. Het is een ode aan het leven, en de dood hoort daarbij. De reeks wordt tegelijk ook een eerbetoon aan zij die er niet meer zijn, in het bijzonder aan zijn broer Wim, expert in gulzig leven en liefde rondstrooien.
Dagen zonder broer is komend voorjaar te zien op Eén.
