Johan Verstreken: “Dat was een geschenk uit de hemel”
Johan Verstreken groeide op in een gezin met een agressieve vader. Hij werd vaak geschopt en geslaan en Johan was heel erg in zichzelf. Hij verbood zichzelf van te huilen en liet nooit een traan vallen.
Wanneer er dan toch iemand was die hem vroeg hoe het met hem ging, maakte dat voor hem een wereld van verschil. Zo is hij de leerkracht die met hem begaan was op bosklassen nog altijd erg dankbaar.
“Hij stelde mijn moeder voor dat ik één weekend per maand mee zou gaan met kookploeg van jeugdkampen. Ik ben dat blijven doen tot mijn 26ste en dat was een geschenk uit de hemel. Ik werd niet geconfronteerd met mijn thuissituatie, ik kon mijn hoofd leegmaken en de ellende even achter mij laten”, getuigt hij in Humo.
Heel wat mensen bemoeien zich liever niet met andermans zaken en vragen niet snel hoe het met iemand gaat. Maar zoiets vragen kan voor een kind of volwassenen net heel veel verschil uitmaken.
“Vandaag heb ik almaar meer tijd nodig in de natuur. Ik woon aan zee en ga graag uitwaaien. Zelfs als het stormt vind ik het heerlijk om, goed ingeduffeld, het strand voor mij alleen te hebben en gezonde lucht op te snuiven. Gaan wandelen met mijn hond Timo, dat doet me zo’n deugd.”
