Karl Vannieuwkerke deelt emotionele boodschap

Wat moet Karl Vannieuwkerke een gelukkig man zijn, nu toch. Vijf jaar geleden zag het leven er voor hem heel wat anders uit. Deze week 'vierde' Karl Vannieuwkerke namelijk een lustrum.

Vijf jaar geleden veranderde mijn leven. Ik werd officieel kankerpatiënt. Op het moment dat de ziekte wordt vastgesteld is er iets in je hersenen dat zich onmiddellijk fixeert op een moment vijf jaar later in de tijd.



Afgelopen week moest Karl Vannieuwkerke op controle in het UZ van Gent. Daar kreeg hij geruststellend nieuws van de profs: het gaat doet met Karl Vannieuwkerke, er zijn geen sporen van kanker terug te vinden. Vijf jaar geleden was dat wel anders en kreeg de journalist en presentator slecht nieuws. Vannieuwkerke verdween een tijdje van het scherm en ging in behandeling. Het duurde al bij al niet héél lang voor Vannieuwkerke de draad van het leven weer kon opnemen. Vandaag noemt de presentator de mensen die hem geholpen én verzorgd hebben helden. Helden zijn het, de mensen uit de zorgende sector.



Kankerpatiënten weten dat er altijd kans is op een terugval, daar had Vannieuwkerke gelukkig niet mee te makn. De meeste studies over recidive van specifieke kankergevallen gaan meestal niet verder dan 5 jaar terug in de tijd. Bemoedigend. Dat betekent dat de kans op herval wel heel klein tot onbestaande is geworden. Logisch dat je uitkijkt naar die datum vijf jaar verder in de tijd, schrijft Vannieuwkerke op Facebook.



En toch. Alles went blijkbaar. De afspraak voor de controle van vandaag stond eigenlijk al een paar weken geleden gepland, maar ik was ze rats vergeten. Shame on me en tegelijkertijd gaf het me het gevoel dat ik de draad van het leven weer helemaal had opgepikt. Weg met de doem- en dwanggedachten die kanker onvermijdelijk met zich meebrengt. Life goes on, beseft Vannieuwkerke.



Karl beseft dat hij door het oog van de naald gekropen is en leeft het leven meer dan ooit tevoren. Eerder dit jaar werd hij opnieuw papa, deze keer bij zijn kersverse vriendin Caroline. Maar het had anders kunnen lopen. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik mocht genezen en ik voel ontzettend mee met de mensen die het moeilijker hebben en met iedereen die een dierbare moest afgeven na een oneerlijke strijd.



Het gevecht tegen kanker was een zware strijd. Uiteraard heb ik afgezien, fysiek en mentaal. Maar ik ben vooral ontzettend dankbaar voor ‘het proces’. Kanker heeft van mij een ander mens gemaakt. Mijn levenskwaliteit is omhoog door de rust in mijn hoofd en het verdwijnen van de angst om ooit te moeten sterven. Het is een lot dat we helaas allemaal moeten aanvaarden. Wanneer we moeten gaan weten we niet. Vroeg of laat? Wie zal het zeggen. Eén ding moeten we incalculeren. Een dag waar we niet het beste van maken is een verloren dag. Zeuren en zaniken leidt nergens naar. Carpe diem en geniet van zoveel mogelijk kleine dingen!



Vannieuwkerke kan niet geloven dat de tijd de afgelopen vijf jaar zo snel voorbij vloog en is dankbaar voor alles. Meer dan ooit geniet hij van kleine dingen en zeker van zijn zoontje Jack Odille. Het leven kan mooi zijn, maar je moet het willen zien.