Kat Kerkhofs: “Het was alsof ik dissocieerde”

De feestdagen en kerstperiode is voor Kat Kerkhofs altijd een periode met een dubbel gevoel. Op 24 december 2004 overleed haar vader, geheel onverwachts.

“Mijn zus en ik waren flink uit geweest en ’s middags zouden we samen met papa de stad in gaan. Maar hij ging eerst nog even rusten. Lyn en ik kijken nog wat televisie, tot mama plots roept van boven: ‘Papa is dood’”, blikt Kat terug in Humo.

Vanaf dat moment beleefde Kat alles in een waas. Van de begrafenis herinnert ze zich alleen dat ze niet heeft gehuild.

“Het was alsof ik dissocieerde, ja: ik was er nog, de werkelijkheid was er nog, maar die twee verknoopten zich op geen enkele manier met elkaar. En eigenlijk is dat altijd zo gebleven. Het verlies van papa, ja, daar voel ik veel bij. Maar het concrete van zijn dood? De dag waarop het gebeurde? De begrafenis? Nevel, alleen maar nevel.”