Kim Van Oncen: “Het verdriet was te groot”
De allereerste studentenjob van Kim Van Oncen was eentje in de supermarkt van haar ouders. Maar op een voorkeursbehandeling moest Kim niet rekenen. Zij werd behandeld zoals eender welke jobstudent.
“Mijn papa was een strenge papa, maar ook een strenge baas. De kantjes eraf lopen was geen optie. Zeker als zijn dochter moest ik het goede voorbeeld geven. Daarnaast moest ik ook niet zeggen dat ik niet kwam of ziek was, wat je bij de huidige generatie jobstudenten soms ziet”, blikt Kim terug in Story.
De jobstudenten van nu zijn volgens Kim veel mondiger en zelfzekerder en willen vaak pas werken als het hen past.
“Ik had dat destijds nooit gedurfd. In al die jaren ben ik maar één keer niet gekomen. Ik moest zaterdagochtend vroeg beginnen te werken en daarom ging ik de avond voordien niet mee uit met mijn vrienden. Na een feestje is hun auto gecrasht en mijn beste vriendin is daarbij overleden. Mijn vakantiejob heeft dus misschien mijn leven gered.”
Toen Kim die zaterdagochtend het nieuws hoorde, stortte haar wereld in. “Ik heb mijn werk wel nog gedaan, maar de dag nadien ben ik thuisgebleven omdat het verdriet te groot was. Daar hadden mijn ouders alle begrip voor.”
