woensdag 29 augustus 2018
Lieve Blancquaert al twee jaar met de dood bezig
Ik dacht 'nee!'
“Vanbinnen ben je niet oud. Als ik in de spiegel kijk, dan weet ik het natuurlijk. Vooral ’s morgens.” Fotografe Lieve Blancquaert is vanavond de gast in Het zomert met.
Lieve stelde onlangs haar nieuwe documentairereeks Last days voor, waarin ze nagaat hoe we omgaan met ouder worden en sterven. “Ik kan me er echt kwaad om maken, over hoe wij dat doen, oud worden. Waarom doen we dat zo slecht?” Het zorgt er ook voor dat ze ook nadenkt over haar eigen leven. “Vanbinnen ben je niet oud. Vanbinnen blijf je dezelfde mens. 32, 33, voor mij is dat daar ergens. Als ik in de spiegel kijk, dan weet ik het natuurlijk. Vooral ’s morgens.”
Maar ook in haar privéleven komt het thema van haar reeks erg dichtbij. Haar ervaringen bij Last days helpen daar niet bij. “Ik ben nu 2 jaar bezig met hoe de wereld oud wordt en afscheid neemt. Maar toch ben je daar nooit klaar voor. Ik stond in Varanasi en daar was een man zijn vader aan het verbranden. En ik zei, “is dat niet moeilijk, het is je vader”. En hij zei: “als je geboren bent, dan weet je dat je gaat sterven”. Dat is zo in de Hindoe cultuur. Maar ik dacht “nee! Ik hoop heel oud te worden. Nog toffer zou ik het vinden om op een bepaald moment klaar te zijn met het leven.”
Lieve genoot van een onbezorgde jeugd. “Wij liepen los op straat en mijn moeder stak haar hoofd uit het raam en schreeuwde om 11u ’s avonds dat we binnen moesten komen.”
Daar hoorden ook vakantieliefjes bij. “Leuk, vakantieliefdes! Je weet dat er een eind aan komt.” De meest intense was een Italiaanse liefde. “Ik heb ooit een heel mooi zomerlief gehad in Sicilië: dat was heftig, maar heel plezant”, vertelt ze. “Maar hij heeft dan de stommiteit begaan om met zijn autootje tot aan mijn kot in Gent te rijden.” De jongen was smoorverliefd geworden op Lieve. “Sicilianen zijn hevig, het leek alsof zijn ouders al akkoord waren gegaan met ons huwelijk. Zo leek het toch. Ik voelde al een strop knellen rond mijn keel. Dat zat niet in mijn plan, die jongen. Ik heb toen mijn oudere broer gebeld: “er is hier een jongen en je moet me komen redden”.”
Lieve stelde onlangs haar nieuwe documentairereeks Last days voor, waarin ze nagaat hoe we omgaan met ouder worden en sterven. “Ik kan me er echt kwaad om maken, over hoe wij dat doen, oud worden. Waarom doen we dat zo slecht?” Het zorgt er ook voor dat ze ook nadenkt over haar eigen leven. “Vanbinnen ben je niet oud. Vanbinnen blijf je dezelfde mens. 32, 33, voor mij is dat daar ergens. Als ik in de spiegel kijk, dan weet ik het natuurlijk. Vooral ’s morgens.”
Maar ook in haar privéleven komt het thema van haar reeks erg dichtbij. Haar ervaringen bij Last days helpen daar niet bij. “Ik ben nu 2 jaar bezig met hoe de wereld oud wordt en afscheid neemt. Maar toch ben je daar nooit klaar voor. Ik stond in Varanasi en daar was een man zijn vader aan het verbranden. En ik zei, “is dat niet moeilijk, het is je vader”. En hij zei: “als je geboren bent, dan weet je dat je gaat sterven”. Dat is zo in de Hindoe cultuur. Maar ik dacht “nee! Ik hoop heel oud te worden. Nog toffer zou ik het vinden om op een bepaald moment klaar te zijn met het leven.”
Lieve genoot van een onbezorgde jeugd. “Wij liepen los op straat en mijn moeder stak haar hoofd uit het raam en schreeuwde om 11u ’s avonds dat we binnen moesten komen.”
Daar hoorden ook vakantieliefjes bij. “Leuk, vakantieliefdes! Je weet dat er een eind aan komt.” De meest intense was een Italiaanse liefde. “Ik heb ooit een heel mooi zomerlief gehad in Sicilië: dat was heftig, maar heel plezant”, vertelt ze. “Maar hij heeft dan de stommiteit begaan om met zijn autootje tot aan mijn kot in Gent te rijden.” De jongen was smoorverliefd geworden op Lieve. “Sicilianen zijn hevig, het leek alsof zijn ouders al akkoord waren gegaan met ons huwelijk. Zo leek het toch. Ik voelde al een strop knellen rond mijn keel. Dat zat niet in mijn plan, die jongen. Ik heb toen mijn oudere broer gebeld: “er is hier een jongen en je moet me komen redden”.”
Het zomert met Lieve Blancquaert: woensdag 29 augustus om 21.20 uur op Eén.
