Manu Van Acker zijn wereld stortte in

Wanneer we Manu Van Acker nu op televisie zien verschijnen of horen op de radio, merkt dat Manu een goedlachse, sympathieke man is.

Maar tussen zijn 13de en 17de heeft Manu het erg moeilijk gehad. Het ging op verschillende vlakken niet goed met de presentator.

“Om te beginnen was ik een puber en zei mijn lichaam tegelijkertijd ja en nee tegen alles. Ik worstelde met de typische vragen als: wie ben ik? Waar wil ik naartoe met mijn leven? Het was een hele zoekende periode”, vertelt hij in De Morgen.

Manu zat op het Lemmensinstituut in Leveun, maar kon het daar niet waarmaken. Hij was geen goede student en had moeite om dingen van buiten te leren. Toen hij op zijn 15de hoorde dat hij gebuisd was voor Frans en niet meer mocht terugkeren, stortte zijn wereld in.

“Mijn hele leven speelde zich af op dat Lemmensinstituut. Iedereen kende elkaar, we zaten samen op het internaat... Zo'n manier van samenleven schept diepe banden. Ik heb enorm aan mezelf getwijfeld in die periode en vroeg me af of ik dan helemaal geen talent had. Gelukkig ben ik daarna snel in Brugge aan de kunsthumaniora begonnen, waar ik wél mijn plek heb gevonden.”