Nieuwe cd: Harvey Quinnt van Harvey Quinnt

There’s a new kid in town. Harvey Quintt maakte eerder dit jaar met ‘Infinite Street’ al een opmerkelijke single – een uitblinker in de categorie tintelend fris -, maar nu is er meer.

Het titelloze debuutalbum van Harvey Quintt. Nog steeds fris, maar daaronder bevinden zich ook zoveel andere dingen. Harvey Quintt is het alias van Philippe Fierens (35, Antwerpen), een naam die zou je kunnen kennen van zijn vorige bands Savana Station en Dedos, of van zijn deejay-projecten in eigen land (D’Stephanie en K’Bonus) en daarbuiten (Dr Rubberfunk). Een hele reeks internationale releases (oa. op Jalapeno Records in de UK en Jazzanova’s Sonar Kollectiv in Duitsland) leverden hem de ervaring op die heeft geleid tot zijn nieuwe solo-project. Met het fictieve personage Harvey Quinnt in gedachten - genoemd naar een song van wijlen Urban Dance Squad na een inspirerende samenwerking met Rudeboy - maakt Fierens moderne, internationaal georiënteerde popmuziek. Hij nam het album op in de songtraditie van de muzikale eenzaat: in zijn oud Antwerps herenhuis, waar de natuurlijke ambient en de klank perfect waren om de inspiratie esprit te bezorgen. Het resultaat waren geen demo’s, maar stuk voor stuk takes die in samenwerking met arrangeur Wim Janssens tot gloedvolle songs uitgroeiden. Eindresultaat is een cd die ademt en een organische melange van traditionele instrumenten en elektronica bezit. Het album is een melacholische trip met enkele weerbarstige randjes. Soms smooth en met de geur van een vochtige zomeravond (zoals in het heerlijke ‘Time And Again’ en ‘More Fire’), soms hoekig en beklemmend (de filmische opener ‘Thunder’ of ‘Black Pearl’), het soulvolle karakter in ‘Nobody Like You’ en ‘Affinity’, of het meer werelds klinkende ‘Banging The Cans’ en ‘Stay’. Al kan het ook erg emotioneel, zoals in ‘Tim’ en ‘Closer’. Iedere song op dit album straalt een urgentie uit, geen enkele track is vrijblijvend. Harvey Quintt is immers niet te beroerd om de vele aspecten van zijn stem de uiteinden van de pop te laten verkennen. Net zomin als hij moeite heeft om een erg persoonlijke inhoud uit te schrijven: zijn songs gaan over hoe het is om jong getrouwd te zijn en het vaderschap, over z’n echtscheiding, werken om te overleven en hoe alles te combineren. Over een vriend die sterft, maar ook over surfen. Dit is een plaat over het leven, kortom. Een plaat die gemaakt moést worden, door een artiest die muziek niet als iets gratuit beschouwt. HARVEY QUINNT is een artistiek eiland, een oase van eigenzinnigheid verpakt als popmuziek, maar met talrijke lagen en kanten. In een glasheldere productie van mixmaster Jo Francken leidt dat op zijn eerste album tot een volstrekt on-Belgisch geluid dat nog het meest refereert naar de Britse scene. De goeie verstaander hoort echo’s van zowel Seal, Gorillaz en de Engelse soul, maar kan er evenzeer de sound en de exotiek van de New Yorkse Talking Heads in terugvinden. Al zou het ons ook niet verbazen als je links en rechts denkt aan bijvoorbeeld Empire Of The Sun. Hoekig, scherp, eigenwijs, maar tegelijkertijd aantrekkelijk. Universal Music voelde bij het horen van de roughmixen al aan dat HARVEY QUINNT bijzonder veel in zijn mars had: vandaar dat het label zich ten volle engageert om van dit album - en van deze uitzonderlijke artiest - een prioriteit met internationale ambities te maken. Harvey Quintt, zowel de artiest als de cd, ademt een verrassende elegantie uit, een sfeer die zowel denkers als dansers kan beroeren.