Paul Michiels: “Toen kwamen de mensen nog op straat”
Met zijn 75 jaar is Paul Michiels niet meer van de jongste en liggen zijn jeugdjaren toch al een tijdje achter hem. Hij moet toegeven dat hij soms wel heimwee heeft naar de tijd waarin hij nog jong was.
“In die tijd kwamen mensen nog op straat om een babbeltje te slaan. Was het leven simpeler. Als je een dierbare wilde contacteren, moest je bellen of een brief schrijven. Ik schrijf nog altijd brieven naar vrienden. Met pen en inkt. Over wat me bezighoudt, wat ik heb gehoord... heel ludiek. Ik krijg er veel terug. Mijn vrienden zijn zelf allemaal een vulpen gaan kopen. Mijn vrouw Tineke verras ik ook graag met een brief voor haar verjaardag of met Kerstmis. Op papier laat ik in mijn hart kijken. En Tineke schrijft prachtige brieven terug”, zegt Paul in Story.
De zanger filosofeert graag over het leven, en hij leert ook nog eens veel bij van een van zijn beste vrienden. Dat maakt van hem soms een echte poëet.
“We zijn al bevriend sinds onze tienerjaren en wisselen vaak van gedachten. Zo'n vriendschap, dat is het schoonste wat er is. Soms gaan Tineke en ik met de mobilhome naar Heist, mijn geboortedorp. Dan parkeer ik op zijn oprit en gaan we met zijn allen op café. We maken grapjes aan de toog, ik speel een concertje op mijn mondharmonica... Dat zijn de schoonste avonden van ons leven. Ik zie ons later, als we allebei met een stok gaan, nog altijd samen op café gaan.”
