Sieg De Doncker onthult zijn grote geheim

Qmusic-dj en Rode Neuzen Dag-ambassadeur Sam De Bruyn lanceerde speciaal voor Rode Neuzen Dag een podcast: De Klas van Sam. Sam trekt elke week naar de middelbare school van een bekende Vlaming. Daar praten ze een lesuur lang over hun tijd op school. Deze week krijgt Sam gezelschap van Sieg De Doncker in de school waar hij sportleerkracht was: Campus Redingenhof in Leuven. Samen praten ze over Sieg zijn dyslexie, zijn periode als sportleerkracht en de band met zijn familie en vrienden.

Niemand gaat dat bijna weten van mij, maar er is bij mij dyslexie geconstateerd. Ik heb dat wel niet in extreme vorm. Ik lees alleen wat trager en maak fouten, maar cava, vertelt Sieg openhartig aan Sam. Ik zat in het derde leerjaar en we hadden dictee. De juffrouw las voor en ik moest schrijven, maar dat ging allemaal te snel voor mij. Ik kon geen twee dingen tegelijk. Ik ben getest en ik heb dus dyslexie.

Sam vraagt aan Sieg hoe hij daarmee omging op school. “Je wilt dat niet toegeven, want je wil niet anders zijn dan andere leerlingen. Je probeert niet op te vallen, want speciaal wordt vaak afgestraft als leerling. Ze vroegen dan in de les: wie heeft er dyslexie? Ik keek rond en niemand stak zijn hand op, dus ik deed dat ook niet. Dat is van: kijk naar mij, ik heb het. Je moest dan ook in een andere klas gaan zitten tijdens examens. Ik wou dat niet, want dan was ik weer ‘de speciale’. Tot ik op deze school kwam, want toen staken zes leerlingen hun hand op bij de vraag of iemand dyslexie had. Pas dan heb ik het durven zeggen. Ik heb er mij nooit proberen achter te verschuilen. Ik heb gewoon geprobeerd een manier te vinden om er mee om te gaan.”

Sieg was in het verleden sportleerkracht. Sam vraagt zich af of Sieg als leerkracht voelde dat jongeren problemen hadden. Ik merkte dat wel. Er zijn leerlingen naar mij toegekomen die sukkelden met overgewicht en voelden dat ze gepest werden. Ik gaf dan elke middag een trainingske om die mannen extra sport of les te geven. Ik gaf mijn middag daar graag voor op. Maar er waren ook leerlingen die er niet zelf over kwamen vertellen. Ik moest eens een leerling altijd buizen omdat ze niet in orde was met haar kledij. Ik vroeg aan haar wat het probleem was en dan kwam alles eruit: haar moeder was een prostituee en ze sliep meestal op straat. Ze kón dus niet in orde zijn. Dan begin je na te denken: shit, wat zit ik hier een meisje te buizen die gewoon de middelen niet heeft om in orde te zijn? Dan heb ik mijn oud uniform, van die school waar ik ook heb gezeten, aan dat meisje gegeven.

Sam wil weten door wie of wat Sieg is uitgegroeid tot een spontane helper: Ik denk vooral door een heel goede opvoeding, vertelt Sieg. Ik ben ook altijd omringd geweest door goede vrienden. Er is een moment geweest dat ik iets minder goede vrienden had. Die waren aan het experimenteren met dingen waar ik op dat moment niet mee wou experimenteren. Als je niet meedoet, ben je niet cool, maar ik kon altijd met een grapje en een lachje mij aan de kant houden en zeggen dat ik niet meedeed. Ik heb op een bepaald moment beslist: ik moet uit deze vriendengroep. Ik heb het geluk gehad dat ik net mijn broer zijn beste maat leerde kennen, want zijn broer is mijn beste maat geworden. Hij heeft mij meegesleurd naar de scouts en daar heb ik nieuwe vrienden gemaakt. Dat zijn tot de dag van vandaag nog altijd heel goede vrienden. Als ik die niet had, was ik misschien wel in een slecht milieu terecht gekomen en stond ik nu totaal ergens anders, bekent Sieg.

Dat is door mijn broers, de rotzakken, vertelt Sieg al lachend wanneer Sam vraagt hoe hij aan het litteken in zijn wenkbrauw komt. Mijn broer had een kruisboog met een pluchen pijl gekregen voor zijn communie. Op een dag vroegen mijn broers of ze iets mochten doen en het zou geen pijn doen. Ze hadden er geen pluchen pijl, maar een rekker ingestoken. Echt zo’n stevige. En pats, tegen mijn hoofd, recht op mijn wenkbrauw. Was het wat lager geweest, dan was ik waarschijnlijk blind aan één oog. Ik heb een jaar lang op elke schoolfoto met een plakker en litteken gestaan, lacht Sieg.