Sven De Leijer: “ik word er radeloos van”

Sven De Leijer leefde al jaren zonder enige vorm van bioritme. “Ik trok vroeger twee, drie nachten door zonder dat ik omverviel. Ik haalde die achterstand wel in op zondag. Ik vond dat onregelmatige leven prinsheerlijk,” vertelt het televisiegezicht in Humo. “Maar dan kwam de miserie, uit het niets…”

Sven De Leijer geeft toe dat hij tot zijn 38^ste sliep als een baby, maar dat hij sinds twee jaar enorm worstelt met zijn bed. In zijn theaterstuk ‘Content’ beschreef hij nog hoe hij door het leven ging als een fundamenteel tevreden mens, toen hij plotseling overmand werd door slaapproblemen. “Het systeem was elke nacht identiek: ik kon ’s avonds alles neerleggen en afsluiten, sliep perfect in, maar werd dan om een onverklaarbare reden weer wakker. Heel abrupt, meestal rond een uur of vier, vijf.”

Bijna drie maanden overleefde Sven De Leijer op twee, drie uur slaap per nacht. Maar toen liep het fout… Het was alsof de grond onder zijn voeten wegzakte. “Ik kwam terecht in een heel donkere, bevreemdende twilight zone,” aldus Sven De Leijer. “Ik zag de dingen anders dan anders, voelde me anders dan anders.”

“Ik leefde in zombiemodus.” Sven De Leijer besefte dat het echt gevaarlijk begon te worden. Bijvoorbeeld in de wagen merkte hij dat hij “leeg liep”. Hij riep de hulp in van de huisarts en die schreef eerst iets homeopathisch door. Nadien iets minder homeopathisch. Maar niets hielp…

Uiteindelijk belandde Sven De Leijer bij een psychiater gespecialiseerd in slaapproblemen en werd hij op medicatie gezet. Iets waar Sven De Leijer het moeilijk mee had, maar er was geen andere optie meer. Pillen waren de enige manier om de neerwaarste spiraal te doorbreken. “Dat was best… pittig,” geeft Sven toe in Humo.

Sven De Leijer nam de medicatie gedurende drie-vier maanden en voelde nadien dat de neerwaartse spiraal doorbroken was. Langzaam kon de medicatie worden afgebouwd. “Ik wilde niet vanaf mijn 38^ste afhankelijk zijn van medicijnen,” aldus Sven De Leijer.