Sven De Ridder: “Die bekijken het leven als een opdracht”
Iedereen krijgt in het leven mooie kansen aangeboden, kansen die men, achteraf gezien, beter hadden gegrepen. Dat is ook zo bij Sven De Ridder. Als is er een kans waarvan hij nu heel veel spijt heeft dat hij ze toen niet had gegrepen.
“Ik heb rond mijn achttiende wel de kans gehad om te gaan studeren in Engeland. Aan de Royal Academy of Dramatic Art in Londen. Dat mocht van mijn ouders, zij zouden mij financieel steunen, maar ik had toen een lief en zij vond het niet fijn dat ik zou vertrekken. Dus dat is misschien een cruciaal moment geweest, waarop mijn leven een andere wending had kunnen nemen. Ik zou weleens willen weten: stel dat ik toch naar Londen getrokken was, hoe zou het dan zijn uitgedraaid? Ik zou misschien niets van acteren terecht hebben gebracht of helemaal gedemotiveerd zijn geraakt. Of misschien nu in Amerika hebben gewoond”, zegt hij in De Morgen.
Sven heeft ook wel wat angsten in het leven. Zo wil hij liefst nog zo lang mogelijk van het leven genieten en liefst niet als depressief iemand.
“Ik wil nog zo lang mogelijk kunnen genieten van het leven op een gezonde manier. Ik wil oud worden, maar niet depressief. Je hebt veel oudere mensen die door hun beperkte levenskwaliteit depressief worden. Die het leven gaan bekijken als een opdracht. Dat moet bijzonder erg zijn, 's morgens opstaan en denken; weer een dag."
