The Masked Singer: de ontmaskering van Boom doet alle monden open vallen
Zijn naam werd nergens genoemd en ook de speurders tastten in het duister. Vrijdag viel het doek jammer genoeg voor de prachtige Boom in The Masked Singer en vanonder de takken verscheen een wel érg grote verrassing. Niemand minder dan VRT-journaalanker Wim De Vilder verstopte zich in het pak en zong de voorbije weken de pannen van het dak. Iets wat werkelijk niemand had verwacht. Van “Dit kan niet!” over “Waanzin!” tot “Ik ben helemaal flabbergasted!”: de monden van speurders Aaron Blommaert, Tine Embrechts en Boris Van Severen én ook die van Jens Dendoncker vielen wagenwijd open bij de ontmaskering. “Na 25 jaar op die journaalstoel wilde ik wel eens een klein uitstapje maken. Voor dit programma maak ik graag een uitzondering. Zo’n mooi programma”, aldus Wim.
"Van het journaal naar de raarste show van de hele showbizz", zei Jens verbaasd na de ontmaskering van Boom. In Behind The Mask dat nu te zien is op VTM GO vertelt Wim De Vilder waarom hij na enige aarzeling toch ‘ja’ heeft gezegd op The Masked Singer. “Ik heb als tiener veel gezongen in een koor. Mijn ouders zaten ook allebei in dat koor, hun vrienden en kinderen ook. Heel mijn jeugd heb ik dus veel horen zingen en wij zongen mee. Daarom heb ik ‘ja’ gezegd. Omdat het voor mij een opportuniteit was om dat zingen terug op te halen.”
Het prachtige pak van Boom kon Wim al bij de eerste kennismaking helemaal bekoren. “Ik had gehoopt dat het pak er zou uitzien zoals het eruitzag”, zegt hij daarover. “Dat sprookjesachtige en het mysterieuze, dat vond ik een leuke combinatie van factoren om in schuil te gaan. Ik heb ontzag voor grote oude bomen en vind dat echt fantastisch.” De eerste keer het pak van Boom aantrekken was dan ook een bijzonder moment. “De transformatie van Wim tot Boom vond ik magisch. Toen dacht ik echt: wauw! Ik was gefascineerd door hoe ik plots iemand helemaal anders werd en dat bracht ook herinneringen terug aan mijn schooltijd, waarin ik ook toneel heb gespeeld. Ik denk dat ik daar een beetje naar terugging.”
Eén keer heeft het journaalanker staalhard moeten liegen. “Ik heb het meest moeten liegen - en daar ben ik nog altijd een beetje beschaamd over - tegen iemand in een winkel waar ik een brace ging kopen. Die mevrouw vroeg plots waarvoor ik die brace ging gebruiken. ‘Ik ga meedoen aan een dansmarathon’, zei ik. Ik wist niets anders te verzinnen. Maar die mevrouw ging daarop door: ‘Waar is dat dan? Ik dans ook graag, kan ik mij aansluiten?’ Waarop ik verder moest verzinnen: 'Nee, het is in Nederland en eigenlijk niet voor publiek’. Toen ben ik heel ver moeten gaan in improviseren en liegen. Als die mevrouw nu kijkt: mijn excuses.”
“Ik heb me geamuseerd, ik heb leuke mensen ontmoet, ik heb veel bijgeleerd en ik heb terug een beetje kunnen zingen: The Masked Singer was een heel fijn zijstapje. Ik heb vaak de vraag gekregen om in andere programma’s op te treden en heb de boot altijd afgehouden. Maar nu - misschien een beetje als cadeautje voor mezelf na 25 jaar journaalanker - wilde ik een stapje daarbuiten zetten. En waarom dan niet meteen in het mooiste showprogramma bij de vrienden van VTM?”, besluit Wim zijn avontuur. “Als je veel met nieuws bezig bent, is dat niet altijd opbeurend. Dit heeft dus ook een beetje licht gebracht. Maar nu ga ik heel graag terug op de stoel van Het Journaal zitten”, besluit Wim.
