Urbanus: “Ik krabbelde over de handtekening van Toon Hermans”

In Vlaanderen is Urbanus ongelooflijk populair, maar in Nederland werkte zijn humor niet. Hij kreeg alleen maar slechte recensies omdat hij te melig en te braaf was.

“En hoe stouter ik werd, hoe beter de kritieken. Ik herinner me nog dat ik in Nederland eens vijf keer achter elkaar een grote schouwburg had uitverkocht. Die organisator kwam naar mij, en zei dat ik mijn naam mocht bijschrijven in de 'galerij der groten' - een gastenboek in de inkomhal”, blikt Urbanus terug in Het Nieuwsblad.

Urbanus kreeg vrij spel in waar hij zijn handtekening plaatste, omdat de organisator dat zei. Al had hij misschien toch beter wat richtlijnen gegeven.

“Ik vroeg waar ik mocht tekenen, en die man zei eender waar. Dat had hij beter niet gedaan, want ik krabbelde over de handtekening van Toon Hermans heen. Die organisator werd lijkbleek, maar Toon - die me kende - zag er de grap van in.”