Showbizzsite 2020
Vanaf woensdag 4 september geven zes gezinnen een pure en ongefilterde inkijk in hun dagelijkse leven, in het nieuwe seizoen van Het gezin. De zes werden maandenlang gevolgd met vaste camera’s in hun woning en in hun auto. Allemaal zijn het doodgewone mensen, maar met een bijzonder verhaal. Het gezin van Isabelle en Steven leeft toe naar de eerste deelname van hun zoon Baptiste aan de Special Olympics. Liesbet runt een huishouden met twee eigen kinderen en vier pleegkinderen. Maar ze heeft altijd plaats over: ook een thuisloze vluchteling is welkom. En Amina, een alleenstaande moeder uit Puurs, hoopt op een hereniging met haar zoon Redah, met wie ze al een tijdje nauwelijks nog contact heeft.
Nieuw dit seizoen is dat de gezinnen maanden na de opnames terugkijken naar hun eigen beelden, waardoor de kijker hen nog beter leren kennen. Soms is die terugblik een mooie herinnering, maar soms is het ook een harde confrontatie met henzelf.
Het gezin van Amina (Puurs, Antwerpen)
Amina (47) is van Marokkaanse afkomst, ze is onthaalmoeder en heeft drie kinderen waarvan er één nog thuis woont. Het gezin toont hoe Amina, haar getrouwde dochter Nacera en thuiswonende dochter Sakina de islam alle drie op een andere manier beleven. Amina is erg vrijgevochten, Nacera is diepgelovig en praktiserend en Sakina is nog volop op zoek. Amina heeft ook een zoon, Redah. Hij heeft een relatie met een Vlaamse vrouw die heel wat ouder is dan hij. Amina heeft het er niet gemakkelijk mee, maar nodigt het koppel toch uit om op bezoek te komen.
Het gezin: Amina – 47 jaar – moeder – onthaalmoeder | Nacera – 27 jaar – dochter (uit huis) – diëtiste | Redah – 21 jaar – zoon – elektricien | Sakina – 16 jaar – dochter – student haartooi
Het gezin van Johan en Ria (Molenbeek, Brussel)
Ria en Johan hebben een ambachtelijke slagerij in Molenbeek en wonen boven hun zaak. Het koppel heeft drie kinderen: Ruben, Céline en Jolien. Ruben studeert dit jaar af aan het middelbaar, maar wil graag model of acteur worden. Céline studeert kinesitherapie en Jolien vertrekt op stage bij het restaurant van Piet Huysentruyt in Frankrijk.
Ruben wil zijn rijbewijs halen en Johan biedt zich graag aan als instructeur. De eerste rijles loopt echter helemaal fout, tot groot jolijt van de twee zussen. Johan en Ria worden dit jaar opgeteld 100 jaar en dat willen ze vieren. Ze organiseren een groot feest en Johan schrijft een lied dat hij live zal zingen, begeleid door zijn twee dochters.
Het gezin: Johan – 51 jaar – vader – slager | Ria – 50 jaar – moeder – slagerin | Ruben – 17 jaar – zoon – student | Jolien – 19 jaar – dochter | Céline – 20 jaar- dochter
“Eigenlijk praten wij altijd keiluid. Ik ben dat zo gewend. Mijn vader was doof. Ik heb heel mijn leven moeten roepen als kind.” (Slager Johan over zijn drukke huishouden)
Het gezin van Jonathan en Shareen (Beringen, Limburg)
Jonathan en zijn toekomstige vrouw Shareen breiden hun gezin uit. De reeks start met het koppel dat met hun pasgeboren tweede kindje van het ziekenhuis naar huis rijdt. Voor Lily-Roos, het oudste dochtertje van twee jaar, is het een hele aanpassing. Zij is niet van plan de aandacht van mama en papa zonder slag of stoot te delen. Shareen heeft ook last van de babyblues: ze voelt zich schuldig omdat ze haar twee kinderen niet tegelijk alle aandacht kan geven.
Jonathan en Shareen trouwen kort na de bevalling. De voorbereidingen zorgen voor de nodige stress en vermoeidheid. Tot overmaat van ramp blesseert Jonathan zijn knie, waardoor de openingsdans in het gedrang komt.
Het gezin: Jonathan – 28 jaar – vader– werkt als postbode en kelner | Shareen – 25 jaar – moeder – werkt bij bakker | Lily-Roos - 2 jaar - dochter | Roxeanne - pasgeboren - dochter
“Je geeft je dochtertje een beetje af aan iemand anders. Ik vond dat heel erg, want we hebben haar ook nooit naar een onthaalmoeder gebracht. Dus dat was echt zo’n stuk dat we moesten afgeven en loslaten.” (Shareen over haar dochter Lily-Roos, die voor het eerst naar school gaat)
Het gezin van Liesbet (Willebroek, Antwerpen)
Liesbet Wuyts is een alleenstaande (pleeg)moeder. Ze werkt bij het CAW Halle-Vilvoorde en bij de dienst Voogdij van het FOD Justitie. Ze staat in voor de psychosociale begeleiding van jongeren. Liesbet heeft twee biologische dochters, Lotte (21) en Nienke (5), en vier pleegkinderen, Sabur (17), Saizun (15) en Patience (6) uit Burundi, en Jawad (12) van Marokkaans-Turkse afkomst. Nienke en Jawad wonen voltijds bij Liesbet, de drie pleegkinderen uit Burundi wonen opnieuw bij hun biologische mama en komen om de twee weken een weekend logeren.
In Het gezin trekt Jawad naar een nieuwe school, waar hij nog niemand kent. Lotte verlaat het ouderlijk huis om alleen te gaan wonen in Antwerpen. En het gezin krijgt er nog een tijdelijke bewoner bij: een jonge vluchteling.
Het gezin: Liesbet – 40 jaar – moeder – FOD Justitie | Lotte – 21 jaar– biologische dochter - werkt in de horeca | Sabur – 17 jaar – pleegzoon | Saizun – 15 jaar – pleegdochter (Burundi)| Jawad – 12 jaar – pleegzoon | Patience - 6 jaar - pleegdochter (Burundi) | Nienke – 5 jaar – biologische dochter
“Ik heb altijd wel een plekje vrij in huis, ik denk dat dat aangeboren is. Ik hoop dat iemand anders ook voor mijn kinderen zou zorgen, mocht mij ooit iets overkomen.” (Alleenstaande moeder Liesbet over de opvang van een minderjarige vluchteling)
Het gezin van Orry en Steve (Berchem, Antwerpen)
Orry (30) en Steve (29) wonen in een prachtig herenhuis in het centrum van Antwerpen. Orry zetelt sinds zes jaar in het parlement, hij is Vlaams Volksvertegenwoordiger en heeft de ambitie om een grote naam te worden binnen CD&V en de Vlaamse politiek. De gemeenteraadsverkiezingen zijn dan ook erg belangrijk, en tijdens de opnames is zijn woonkamer de uitvalsbasis van de campagne. Steve was leerkracht in het buitengewoon onderwijs, maar door de mentale druk heeft hij besloten te stoppen en zich te herscholen tot interieurvormgever. Hij is in juni afgestudeerd en is momenteel op zoek naar werk. Het koppel is al zes jaar samen en ze zijn vorig jaar getrouwd.
Het koppel heeft een kinderwens. Orry en Steve overwegen om een kind te adopteren, maar hebben het moeilijk met de vragenlijsten die ze daarvoor moeten invullen. Ze vinden het confronterend om op voorhand te moeten kiezen of hun kind ziek mag zijn of een beperking mag hebben.
Het gezin: Orry – 30 jaar – echtgenoot – Vlaams Volksvertegenwoordiger en Parlementslid (CD&V) | Steve – 29 jaar – echtgenoot – binnenhuisarchitect
“Ik denk dat het al zwaar genoeg gaat zijn voor dat kind om (1) geadopteerd te moeten worden, en (2) op school te moeten uitleggen dat hij of zij twee papa’s heeft.” (Steve over het adopteren van een kindje als holebikoppel)
Het gezin van Steven en Isabelle (Roeselare, Antwerpen)
Steven werkt als winkelbediende bij Metaalwaren Claerbout en Isabelle is leerkracht in het VTI van Roeselare. De vier kinderen zorgen echter wel voor de nodige drukte in huis. Oudste dochter Julie studeert jeugd- en gehandicaptenzorg aan de VIVES Hogeschool in Kortrijk. Louise wordt dit jaar 18, is de school beu en kijkt ernaar uit om eindelijk te gaan werken.
De enige zoon van het gezin is Baptiste, een energiek jongetje van 13 met een mentale en motorische beperking. Hij is enorm sociaal en is verzot op voetbal. Hij neemt tijdens de opnames deel aan een groot toernooi, de Special Olympics in Moeskroen, met zijn G-voetbalploeg. G-voetbal heeft eigenlijk ongeveer dezelfde spelregels als voetbal, het veld is enkel de helft kleiner en iedereen wint op het einde. De jongste van het gezin, Rachèle, zit ondertussen in het tweede leerjaar, maar is al erg volwassen en zorgt goed voor haar oudere broer. De beperking van Baptiste heeft een enorme impact op het gezin. In de reeks zien we hoe ze voor het eerst sinds zijn geboorte nog een keer op vakantie gaan, maar ook hoe Isabelle lijdt onder de commentaar die andere mensen hebben op hun zoon.
Het gezin: Steven – 46 jaar – vader – winkelbediende| Isabelle – 44 jaar – moeder – docente VTI Roeselare | Julie – 19 jaar | Louise – 17 jaar | Baptiste – 13 jaar | Rachèle – 6 jaar
“Ze kunnen er veel van leren, van onze maat. Mocht iedereen de wereld bekijken zoals hij die bekijkt… Voor hem is iedereen gelijk.” (Isabelle over haar zoon Baptiste, die een beperking heeft)
Het gezin: vanaf 4 september elke woensdag om 20.40 uur op Eén.
