Adriaan Van den Hoof blikt terug op creatieve jeugd
Van studeren kwam weinig in huis, maar aan creativiteit had de kleine Adriaan Van den Hoof vroeger geen gebrek. Hij keert op dinsdag 6 april in Later Als Ik Groot Ben terug naar het 3de leerjaar van de Vrije Basisschool Terbank in Leuven. Het jaar waar hij al meteen ‘bleef hangen’. “Hij was nochtans niet dom. Maar hij was niet schools. Eerder creatief”, weet mama Annemie. “Ik moest mij tot mijn grote spijt echt naar school sleuren ‘s ochtends’, geeft Adriaan toe. “Ik heb in mijn leven meer bijles gekregen dan gewone les. Dat was vernederend. De speelplaats was meer mijn biotoop dan in de klas te zitten.”
Op die speelplaats werd er gebreakdancet met boezemvriend Gertjan, met wie Adriaan ‘the break boys’ vormde. De boys met de ongebreidelde fantasie. “Als we een leuke film hadden gezien, deden we die na. We staken een grote berg hout in brand en reden er met de crossfiets over om een stunt na te doen”, vertelt Gertjan. Ook op creatief vlak vonden de twee elkaar. Met graffiti. “Dat liep soms wel uit de hand”, lacht Gertjan. “In onze straat was een Bijbelschool, waarvan een aantal gebouwen op instorten stonden. Daar hebben we veel geoefend.” En dan vooral in de duisternis, zo vertelt Adriaan. “Dat was de hele spanning, om dat ‘in the night’ the doen. Vandalisme? Er is een groot verschil tussen de kunst ervan en het verknoeien ervan. Ik wilde altijd tekenaar worden, maar er zat te veel performer in mij.”
Van 3,5/10 op bewerkingen ging het naar 9,5/10 voor catechese. Daar heeft Adriaan een verklaring voor: “Ik kwam thuis na mijn eerste catecheseles en ons mama vroeg waarover het ging. Over een warmhartige baviaan, zei ik. Dat was dus de barmhartige samaritaan. Ik weet waarom mij dat interesseerde: het gaat ergens over en je hebt een verhaal te vertellen. Je fantasie begint te werken. Al die parabels en het verhaal van Mozes, dat vind ik ongelofelijk.” De man van de grote verhalen, zo herinnert ook Gertjan zich Adriaan. “Er kwam dan een verhaal dat niet zo spannend was, maar hoe hij het vertelde wel. Verzonnen en aangedikt.”
Adriaans fan van het eerste uur is de inmiddels 90-jarige zuster Deschuytter, die hem in het 3de leerjaar onder haar vleugels nam. “In het geheel van de klas was hij een beetje apart”, vertelt ze. “Niet contrarie, maar in de klas zag hij altijd van alles - een vogeltje dat buiten omhoog en omlaag vloog - en dan was hij… weg. Maar dan denk je: die zal zijn weg wel gaan later. Maar het zal de zijne zijn.”
Later Als Ik Groot Ben, dinsdag om 20.40 op VTM.
