Daarom kon Emma Rotsaert niet wachten om volwassen te worden

In Humo lezen we Emma Rotsaert in haar jeugdjaren snel volwassen wilde worden.

“Als kind zag ik de toekomst niet als een doek waarop ik om het even wat zou kunnen schilderen”, gaat ze van start. “Neen, al vroeg wist ik heel precies wat ik wilde met mijn leven: het tot de rand vullen met muziek en acteren. Dát zou ik gaan studeren. En zo is het ook gegaan.”

De actrice geeft aan dat ze slechts 17 was toen ze van Brugge naar Antwerpen verhuisde om daar aan het conservatorium te gaan studeren. “Dat zou mijn soevereine duik in de vrijheid zijn, dacht ik. Voortaan zou ik het leven alleen trotseren! Ik kwam terecht in een stad waar ik niemand kende, ging in m'n eentje op kot, begon aan m'n studie kleinkunst... En meteen bleek dat het allemaal veel groter, massiever en ingrijpender was dan ik me had voorgesteld. In die eerste weken voelde ik me alleen op de wereld - 'Wat heb ik toch gedáán?' - en miste ik de vanzelfsprekende geborgenheid die ik tot dan van mijn mama en papa gekregen had. Dat vond ik vreemd, want ik had me in m'n tienerjaren toch altijd heel zelfstandig en volwassen gevoeld? Maar salto's maken is natuurlijk makkelijk als onder je de kussens klaar liggen. Die bescherming zou nooit meer terugkomen, besefte ik: voortaan zou ik het zelf moeten doen. Dat heeft tijd gekost, maar intussen - we zijn zes jaar verder - ben ik helemaal thuis in dat eigen leven.”