Ellemieke Vermolen: “Dat contrast was erg confronterend”
Moeten bevallen van je doodgeboren kindje, het is verschrikkelijk voor de moeder. Ellemieke Vermolen bevond zich 6 jaar geleden in die situatie en het is een dag die ze nooit meer zal vergeten.
“De gynaecoloog overtuigde me om de bevalling op een natuurlijke manier te laten verlopen, omdat een keizersnede een zware ingreep is. De bevalling was een heel intense ervaring, pakkend en intiem. Ik keek naar beneden en zag Josha op mijn borst liggen. Hij was helemaal af, klaar om te leven. Alleen had hij zijn oogjes dicht”, schrijft Ellemieke in haar nieuwste boek.
Het enige wat Ellemieke kon doen was hopen dat hij toch zou beginnen huilen en geluid zou maken. Maar het bleef angstvallig stil inde kamer. “Het contrast tussen de stilte in mijn kamer en de kreten van geluk uit de kamer naast mij was afschuwelijk confronterend”, citeert Dag Allemaal.
Maar ondanks dat het kindje dood werd geboren voelde Ellemieke zich toch echt moeder op dat moment. Het voelde net zoals haar vorige bevallingen, alleen keek Josha haar niet aan en huilde hij niet.
Ellemieke is de dokters en verpleegsters erg dankbaar hoe ze haar op dat moment hebben opgevangen. Dat een vriendin van haar meteen foto’s begon te maken vond Ellemieke eerst heel vreemd. “Maar nu ben ik er blij om, die foto’s zijn echt zo’n mooi cadeau”
