Ignace Baert: “Ik was liever in de studio dan op het podium”

In 1973 leerde Vlaanderen het fenomeen ‘meisjesidool’ kennen. Twee jonge mannen waren hiervoor verantwoordelijk: Willy Sommers en Ignace Baert. In Primo legt deze laatste ons uit hoe hij dat beleefde.

Naar eigen zeggen ging de jonge artiest er zelf altijd heel nuchter mee om. Het enige wat telde voor hem, was de muziek.

“Ik was liever in de studio dan op het podium. De aandacht, daar maakten de mensen meer van dan het eigenlijk was. Ook mijn medemuzikanten met wie ik begon”, bekent Ignace.

Die overdreven aandacht zorgde voor de split van zijn toenmalige bandje ‘Lilac Street band’. Ze scoorden met ‘Bestselller’ wel een hit, maar de jaloezie maakte een einde aan de groep. Nochtans zag de zanger zichzelf als groepslid en niet als soloartiest.

Toch vroegen ze enkel Ignace op een bepaald moment om met ‘Bestseller’ naar Tokio te gaan voor een festival. “Om de hele groep naar Japan over te laten vliegen was er geen budget. Zo’n vliegticket kostte veel geld, maar mijn maten van de groep begrepen dat niet. Ik kon zo’n kans niet laten liggen”, haalt de zanger zijn schouders op in Primo.