Jeroen Meus: “Dat heeft mij daarbij geholpen”
Het was erg pittig voor Jeroen Meus toen zijn broer Wim kwam te overlijden. Hij draagt zijn broer overal met zich mee. Hij maakte daarover de mooie reeks ‘Dagen zonder broer’.
“Dat was mijn therapie. Alles lag in die tijd onder het puin. Wie ik was, mijn levensdrift, mijn honger naar alles wat mooi en betekenisvol is: wég. Ik zag alleen de massieve brokken verdriet, en ik móést dat programma maken. 'De mosterd van Meus' is mijn klim terug naar het licht. Vóór Wim ziek werd, wandelde ik hoog op de bergkam. Ik was zo fundamenteel tevreden met alles: met mijn gezin, met mijn werk, met alle licht, lucht en kleur in mijn leven. Het werd tijd, voelde ik, om dáár weer naar terug te keren”, zegt Meus in Humo.
Jeroen werd vaak wakker met de gedachte dat de droefenis weg moest en dat hij daar niet langer mee wilde opstaan.
“'De mosterd van Meus' heeft me daarbij geholpen. Ik zei het al: het is een programma dat het leven viert, eentje waar de zon in schijnt. Voor mij markeert het een soort genezing: ik kan weer dankbaar zijn voor die zon, ook al schijnt ze niet meer voor mijn broer.”
