Leestip: Kopstoot

Rogier Dijkman (1959) heeft een zwaar alcoholprobleem. Na een ongeluk op straat besluit hij een pasfoto te laten maken van zijn gehavende gezicht en dat iedere week te herhalen. Het is een idee van zijn vriendin Carolien, die de wanhoop nabij is.

Rogier is haar grote liefde en hem verlaten, wat iedereen haar adviseert, wil ze niet. Het maken van de wekelijkse foto is voor beiden een houvast. Deze bijzondere fotoserie vormt de basis van dit boek. De indringende en openhartige teksten van Rogier en Carolien beschrijven het complexe veranderingsproces vanaf het dieptepunt tot en met het einde van zijn langdurige opname in een antroposofische verslavingskliniek. Hij moet stoppen met roken en televisiekijken, heeft geen computer en beperkte bewegingsvrijheid. Carolien blijft alleen thuis achter en ze schrijven elkaar dagelijks. Rogier doorloopt het hele programma; het is het meest bijzondere jaar uit zijn leven. Carolien moet zonder therapie ook haar gedrag veranderen. Het wantrouwen en de oude pijn zitten diep en ze worstelt om te kunnen vergeven en vergeten.