Lidewij Nuitten gaat op zoek naar haar jeugdliefde
Vanaf 16 februari neemt Lidewij Nuitten (bekend als reporter van Iedereen beroemd, onder andere met de rubriek ‘Mijn straat’) de Eén-kijkers mee op een bijzondere zoektocht naar haar allereerste jeugdliefde. Begin jaren 2000 werd ze verliefd op de jonge Mark, en nu vraagt ze zich af wat er van hem is geworden. Het resultaat is te zien in een driedelige docureeks waarin Lidewij er met de camera op haar schouder uittrekt om haar Mark na twintig jaar terug te vinden.
Een gemakkelijke zoektocht belooft het niet te worden want het enige aanknopingspunt dat Lidewij heeft, is een vage jeugdherinnering van toen ze acht was. Tijdens haar zoektocht ontmoet ze niet alleen mensen die haar dichter bij Mark proberen te brengen, maar hoort ze ook verschillende verhalen over adoptie. Waar is Mark? is een ontwapenende zoektocht naar liefde en brengt tegelijkertijd het verhaal van kinderen die in de jaren 80 en 90 naar België werden gebracht voor een zogezegd betere toekomst.
Waar is Mark?: vanaf 16 februari elke dinsdag om 21.25 uur op Eén.
Op zoek naar Mark
Lidewij heeft maar weinig aanknopingspunten om haar zoektocht naar Mark te starten. Ze weet nog dat ze hem ontmoette op een sportkamp in de Kempen en dat hij een donkere huidskleur had. Daarnaast herinnert ze zich ook dat ze voor het slapengaan kusjes naar elkaar gooiden vanuit hun stapelbedjes en dat Mark op het einde van het kamp werd opgehaald door twee blanke ouders. Dat doet haar vermoeden dat ze op zoek is naar een geadopteerde man.
Lidewij: “Ik had geen idee hoe ik aan mijn zoektocht moest beginnen. En wat doe ik als ik iets niet weet? Juist: mijn mama bellen. Zij wist me meteen te vertellen dat het sportkamp waar ik Mark leerde kennen, waarschijnlijk in de Hoge Rielen was. Toen ik vervolgens met mijn jongere broer – die ook op dat sportkamp was – naar de Hoge Rielen trok, wist ik het meteen: dit was de plek waar ik destijds voor het eerst verliefd werd. Maar zonder foto of familienaam van Mark bleef het zoeken naar een speld in een hooiberg. Het enige wat in mijn voordeel speelde, was dat de naam Mark wel heel uitzonderlijk is voor iemand van achtentwintig jaar. Toen ik aan dit avontuur begon, was ik ervan overtuigd dat er in heel België waarschijnlijk maar één Mark van mijn leeftijd met een donkere huidskleur zou rondlopen. Maar niets bleek minder waar.”
Moeilijke verhalen over adoptie
Al snel vindt Lidewij meerdere jonge Marken die als kind naar België werden gebracht voor adoptie. Zo komt ze via Erice – een vriend van haar die zelf geadopteerd is – bij een Marc terecht die in Haïti geboren is, maar opgroeide in de Kempen. En op het internet leest ze een artikel over een zekere Nyiragasigwa en Mark die beiden uit Rwanda komen, maar hun jeugd doorbrachten in de Kempen. Wanneer Lidewij met hen gaat praten, hoort ze allerlei verhalen over adopties. Zo zijn er vooral in de jaren 80 en 90 verschillende wanpraktijken gebeurd die tot heel wat trauma’s hebben geleid bij geadopteerde kinderen.
Nyiragasigwa: “Het adoptiebureau dat veel Rwandese kinderen naar België bracht, beloofde aan de moeders dat hun kinderen een paar jaar in Europa zouden gaan studeren en later als dokter of minister zouden terugkeren naar Rwanda. Maar zonder dat de moeders op de hoogte waren, werden hun kinderen afgestaan voor adoptie en kwamen ze nooit meer terug. Ook in België gebeurde er van alles dat niet koosjer was. Zo werden adoptieouders bijvoorbeeld helemaal niet gescreend, waardoor sommige kinderen bij ouders terechtkwamen die gewoon niet capabel waren om kinderen op te voeden. Het enige dat ons adoptiebureau verwachtte van kandidaat-adoptieouders, was dat ze getrouwd en katholiek waren. Dat moest volstaan om goede ouders te kunnen zijn.”
Lidewij ontdekt via de verhalen dat ze misschien zelfs helemaal niet op zoek is naar een Mark:
Erice: “Sommige adoptieouders geven hun adoptiekind bij de aankomst in België een nieuwe naam. Zo komt het dat geadopteerde kinderen uit het buitenland vaak een typisch Vlaamse naam hebben, terwijl ze in hun thuisland bij de geboorte uiteraard niet zo genoemd werden. Net zoals vele andere adoptiekinderen heb ik ervoor gekozen om mijn oorspronkelijke Rwandese naam Erice terug te claimen. Als Mark dus hier in België die naam kreeg, zou het dus best kunnen dat hij zijn naam opnieuw heeft laten veranderen in zijn originele geboortenaam en ondertussen dus niet meer Mark heet.”
Ook blanke adoptiekinderen blijven niet altijd van trauma’s gespaard. In haar zoektocht belandt Lidewij bij Benoit, een genealoog wiens biologische moeder in de jaren 60 als tienermoeder naar Frankrijk gestuurd werd om er anoniem te gaan bevallen. Zonder enige aanwijzing probeerde Benoit zijn moeder terug te vinden. Dat leidde tot een zoektocht van 47 jaar. Aangezien hij haar uiteindelijk vond dankzij een oproep in de media, raadt Benoit Lidewij aan om hetzelfde te doen. Zo belandt zij in de studio van de talkshow Vandaag, waar ze kijkend Vlaanderen vraagt om haar alle mogelijke tips over Mark door te sturen.
Levert die oproep iets op, en vindt Lidewij na lang zoeken eindelijk haar Mark terug? En zo ja: hoe gaat het na al die jaren met hem?
Waar is Mark?: vanaf 16 februari elke dinsdag om 21.25 uur op Eén.
