Pat Krimson: “Ik ben in paniek de kamer binnengelopen”

Iemand van je ouders verliezen, het hoort bij het leven, maar echt leuk is het niet. Pat Krimson verloor begin augustus zijn moeder met wie hij een sterke band had. Het doet hem nog elke dag pijn om haar te moeten missen.

“Het ging al niet goed met haar, maar ik had bij haar 81ste verjaardag nooit gedacht dat ze er twee maanden later niet meer zou zijn. Het ging wel plots heel fel achteruit. Daarvoor was het al met ups en downs, ze had dementie en vergat heel veel. Ze was ook al twee keer gevallen en die wonden genazen niet meer”, zucht Pat in Dag Allemaal.

Haar toestand ging plots heel snel achteruit en ze werd van het rusthuis naar het ziekenhuis gebracht. En daar werd Krimson voorbereid op het ergste.

“Dat was moeilijk. Mama had veel pijn, maar ze was een sterke vrouw. De laatste week was erg lastig. Ik heb op de palliatieve afdeling heel vaak bij haar gewaakt, ook ’s nachts. Op een gegeven moment reed ik naar huis, want Loredana en ik moesten vroeg op, om te gaan optreden. Ik was nog maar thuis of ik kreeg al telefoon van het ziekenhuis dat ik moest terugkeren.”

Terug aangekomen in het ziekenhuis, wachtte een verpleegster Pat op. “Ze ademt al een halfuurtje bijna niet meer en beweegt ook niet meer. Ik ben in paniek de kamer ingelopen en riep: ‘Ma, ik ben hier!’ en heel raar, ze kwam terug recht en zei: ‘Ja jong! Ze ademde opnieuw en heeft nog twee dagen geleefd.”