maandag 2 maart 2020
Sofie Lemaire wil meer vrouw op straat
Dus maakt ze er een programma over.
In de Canvas-reeks Meer vrouw op straat laat Sofie Lemaire ons kennismaken met bijzondere vrouwen uit onze recente en minder recente geschiedenis. Vrouwen wiens levensverhalen om een of andere reden tussen de plooien van de tijd verloren zijn gegaan. Zo wil Meer vrouw op straat vergeten vrouwen een gezicht geven, en hopelijk ook een eigen straat of plek in ‘hun’ stad of gemeente.
Sofie gaat op zoek naar de verhalen van die vrouwen, in archieven, in gesprekken met deskundigen of bij hun nakomelingen, in familiealbums en herinneringen die van generatie op generatie werden doorgegeven. Op die manier probeert ze hen jaren, en soms zelfs eeuwen later toch nog de erkenning te geven die ze verdienen.
Elke aflevering is een verslag van de campagne #meervrouwopstraat, die Sofie begin 2019 lanceerde in samenwerking met zeven grote steden. De reeks speelt zich dus ook elke aflevering af in een andere stad: Antwerpen, Brussel, Gent, Leuven, Oostende, Mechelen en Brugge. De laatste aflevering geeft een stand van zaken en belicht ook vrouwen uit kleinere gemeenten en steden.
“Met de campagne ‘Meer vrouw op straat’ hebben we een thema op de kaart kunnen zetten. We willen (soms vergeten) vrouwen hun verdiende eerbetoon geven. We willen tonen op hoeveel manieren vrouwen hebben bijgedragen aan onze maatschappij.”
En daar was een goede reden voor. Doorheen de geschiedenis hebben heel wat vrouwen fantastische dingen gepresteerd, bedacht en bereikt. Jammer genoeg is iemand vergeten hun namen te noteren, hun verhalen te onthouden en hen in een geschiedenisboek te zetten. En die vergetelheid toont zich ook in ons straatbeeld. Daar is gemiddeld amper 7% van alle straatnamen die verwijzen naar een persoon, naar een vrouw vernoemd. Of beter: was.
Want na de oproep van Sofie engageerden heel wat steden en gemeenten zich om iets aan dat onevenwicht te doen. En met succes: het afgelopen jaar kregen tientallen straten, pleinen, bruggen, parken en andere plekken de naam van een vrouw. De precieze resultaten worden bekendgemaakt in deze achtdelige reportagereeks.
Sofie Lemaire: “Dit project heeft me zó veel voldoening gegeven. Omdat het méér is dan een televisieprogramma. We hebben een thema op de kaart kunnen zetten. We willen (soms vergeten) vrouwen hun verdiende eerbetoon geven. We willen tonen op hoeveel manieren vrouwen hebben bijgedragen aan onze maatschappij, ook al hadden ze niet altijd dat spreekwoordelijke ‘zitje aan de tafel’. Het gebeurt nu al geregeld dat ik langs een plein, in een straat of over een brug rijd, die wij in deze campagne met een vrouwennaam konden bekronen, en dat vervult me steeds weer met een geweldige trots. En dankzij de massale hoeveelheid voorstellen van het publiek, wordt dat lijstje nog elke dag langer.”
In acht afleveringen geeft Sofie een overzicht van het afgelopen jaar, sinds de start van de campagne tot nu. Het is een verslag van haar zoektocht naar bijzondere vrouwen in de zeven grote steden die zich achter het project schaarden. Ze zocht info bij elkaar in archieven, bij kenners en familieleden. Ook het grote publiek kon een heel jaar lang namen van vrouwen aan dat lijstje toevoegen, met verhalen die tot de verbeelding spreken, prestaties die onbetwistbaar straf zijn, een oeuvre of een erfenis die moet gekoesterd worden.
Met al die verhalen gingen de programmamakers aan de slag. Ze stelden een eregalerij samen van indrukwekkende vrouwen uit de meest uiteenlopende sectoren. Het resultaat is een reportagemagazine, waarin Sofie Lemaire de levensverhalen van enkele van die lang vergeten vrouwen reconstrueert. Het tv-programma en de campagne zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, en dienen hetzelfde doel. Die bijzondere vrouwen de erkenning geven die ze verdienen: een plekje in ons collectief geheugen, en op straat.
In zeven grote steden en daarbuiten
Voor de tv-reeks richtte Sofie haar pijlen op zeven grote steden: Antwerpen, Brussel, Gent, Leuven, Oostende, Mechelen en Brugge. Elke aflevering situeert zich in een andere stad, en portretteert de vrouwen die het verdienen om precies daar een eigen plek in het straatbeeld te krijgen. Omdat ze er geboren zijn, gewerkt of geleefd hebben. Of omdat ze precies daar van ontegensprekelijk belang zijn geweest. Om hun verhalen te reconstrueren, en om hen letterlijk een naam en een gezicht te geven, praat Sofie met historici, experts en nakomelingen.
Tv-icoon Paula Semer duikt regelmatig het VRT-archief in; tv-icoon-in-wording Joris Hessels zoekt levende legendes op; en heel wat bekende ambassadeurs nemen het op voor een vrouw waar ze op de een of andere manier een persoonlijke band mee hebben. Zo draagt Jeroen Meus een speciale aflevering van zijn Dagelijkse kost op aan Jeanne Cardijn, de vrouw die aan de basis lag van de Vlaamse kookbijbel ‘Ons Kookboek’. Thomas Vanderveken neemt het op voor Marie Moke, ontegensprekelijk de beste pianiste die ons land ooit heeft gekend. Wim Helsen verdiept zich in een ietwat aparte aflevering van Winteruur in het leven van schrijfster Alice Nahon, en Sporza-journalist Maarten Vangramberen laat ons kennismaken met meervoudig wereldkampioene wielrennen Elvire De Bruyn.
Maar niet alleen de grote steden komen aan bod. In de laatste aflevering belicht Sofie vrouwen die belangwekkende dingen deden in de rest van Vlaanderen en België.
Als sluitstuk van de campagne worden de definitieve resultaten bekend, en komen we exact te weten of de inspanningen van steden, gemeenten en enthousiastelingen over het hele land geleid hebben tot veel of heel veel meer vrouw op straat
Meer vrouw op straat: vanaf dinsdag 3 maart om 21.20 u. op Canvas en canvas.be.
Sofie gaat op zoek naar de verhalen van die vrouwen, in archieven, in gesprekken met deskundigen of bij hun nakomelingen, in familiealbums en herinneringen die van generatie op generatie werden doorgegeven. Op die manier probeert ze hen jaren, en soms zelfs eeuwen later toch nog de erkenning te geven die ze verdienen.
Elke aflevering is een verslag van de campagne #meervrouwopstraat, die Sofie begin 2019 lanceerde in samenwerking met zeven grote steden. De reeks speelt zich dus ook elke aflevering af in een andere stad: Antwerpen, Brussel, Gent, Leuven, Oostende, Mechelen en Brugge. De laatste aflevering geeft een stand van zaken en belicht ook vrouwen uit kleinere gemeenten en steden.
“Met de campagne ‘Meer vrouw op straat’ hebben we een thema op de kaart kunnen zetten. We willen (soms vergeten) vrouwen hun verdiende eerbetoon geven. We willen tonen op hoeveel manieren vrouwen hebben bijgedragen aan onze maatschappij.”
En daar was een goede reden voor. Doorheen de geschiedenis hebben heel wat vrouwen fantastische dingen gepresteerd, bedacht en bereikt. Jammer genoeg is iemand vergeten hun namen te noteren, hun verhalen te onthouden en hen in een geschiedenisboek te zetten. En die vergetelheid toont zich ook in ons straatbeeld. Daar is gemiddeld amper 7% van alle straatnamen die verwijzen naar een persoon, naar een vrouw vernoemd. Of beter: was.
Want na de oproep van Sofie engageerden heel wat steden en gemeenten zich om iets aan dat onevenwicht te doen. En met succes: het afgelopen jaar kregen tientallen straten, pleinen, bruggen, parken en andere plekken de naam van een vrouw. De precieze resultaten worden bekendgemaakt in deze achtdelige reportagereeks.
Sofie Lemaire: “Dit project heeft me zó veel voldoening gegeven. Omdat het méér is dan een televisieprogramma. We hebben een thema op de kaart kunnen zetten. We willen (soms vergeten) vrouwen hun verdiende eerbetoon geven. We willen tonen op hoeveel manieren vrouwen hebben bijgedragen aan onze maatschappij, ook al hadden ze niet altijd dat spreekwoordelijke ‘zitje aan de tafel’. Het gebeurt nu al geregeld dat ik langs een plein, in een straat of over een brug rijd, die wij in deze campagne met een vrouwennaam konden bekronen, en dat vervult me steeds weer met een geweldige trots. En dankzij de massale hoeveelheid voorstellen van het publiek, wordt dat lijstje nog elke dag langer.”
In acht afleveringen geeft Sofie een overzicht van het afgelopen jaar, sinds de start van de campagne tot nu. Het is een verslag van haar zoektocht naar bijzondere vrouwen in de zeven grote steden die zich achter het project schaarden. Ze zocht info bij elkaar in archieven, bij kenners en familieleden. Ook het grote publiek kon een heel jaar lang namen van vrouwen aan dat lijstje toevoegen, met verhalen die tot de verbeelding spreken, prestaties die onbetwistbaar straf zijn, een oeuvre of een erfenis die moet gekoesterd worden.
Met al die verhalen gingen de programmamakers aan de slag. Ze stelden een eregalerij samen van indrukwekkende vrouwen uit de meest uiteenlopende sectoren. Het resultaat is een reportagemagazine, waarin Sofie Lemaire de levensverhalen van enkele van die lang vergeten vrouwen reconstrueert. Het tv-programma en de campagne zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, en dienen hetzelfde doel. Die bijzondere vrouwen de erkenning geven die ze verdienen: een plekje in ons collectief geheugen, en op straat.
In zeven grote steden en daarbuiten
Voor de tv-reeks richtte Sofie haar pijlen op zeven grote steden: Antwerpen, Brussel, Gent, Leuven, Oostende, Mechelen en Brugge. Elke aflevering situeert zich in een andere stad, en portretteert de vrouwen die het verdienen om precies daar een eigen plek in het straatbeeld te krijgen. Omdat ze er geboren zijn, gewerkt of geleefd hebben. Of omdat ze precies daar van ontegensprekelijk belang zijn geweest. Om hun verhalen te reconstrueren, en om hen letterlijk een naam en een gezicht te geven, praat Sofie met historici, experts en nakomelingen.
Tv-icoon Paula Semer duikt regelmatig het VRT-archief in; tv-icoon-in-wording Joris Hessels zoekt levende legendes op; en heel wat bekende ambassadeurs nemen het op voor een vrouw waar ze op de een of andere manier een persoonlijke band mee hebben. Zo draagt Jeroen Meus een speciale aflevering van zijn Dagelijkse kost op aan Jeanne Cardijn, de vrouw die aan de basis lag van de Vlaamse kookbijbel ‘Ons Kookboek’. Thomas Vanderveken neemt het op voor Marie Moke, ontegensprekelijk de beste pianiste die ons land ooit heeft gekend. Wim Helsen verdiept zich in een ietwat aparte aflevering van Winteruur in het leven van schrijfster Alice Nahon, en Sporza-journalist Maarten Vangramberen laat ons kennismaken met meervoudig wereldkampioene wielrennen Elvire De Bruyn.
Maar niet alleen de grote steden komen aan bod. In de laatste aflevering belicht Sofie vrouwen die belangwekkende dingen deden in de rest van Vlaanderen en België.
Als sluitstuk van de campagne worden de definitieve resultaten bekend, en komen we exact te weten of de inspanningen van steden, gemeenten en enthousiastelingen over het hele land geleid hebben tot veel of heel veel meer vrouw op straat
Meer vrouw op straat: vanaf dinsdag 3 maart om 21.20 u. op Canvas en canvas.be.
