Tine Embrechts: “Dat was de meest realistische angst”

Vlak voor Tine Embrechts vertrok voor haar expeditie naar Groenland, zat de schrik er af en toe toch goed in. Zo was ze op voorhand bang dat ze het niet zou halen, dat ze het niet zou kunnen, maar ook dat ze ijsberen zouden tegenkomen en dat ze zouden bevriezen. Allemaal angsten die nergens voor nodig waren.

“Dat laatste was de meest realistische angst. We hadden ook bijna allemaal de eerste verschijnselen van frostbite, waarbij je die extreme kou echt op je vel voelt zitten. Dat plekje begint wit te zien en dan moet je dat direct warm houden. Verder werd ik achtervolgd door een nachtmerrie die ik als kind soms had”, klinkt het in Flair.

In haar nachtmerrie zakt Tine door het ijs en raakt ze vast onder het ijs. Die nachtmerrie achtervolgd haar sinds haar jeugd en kwam toch een beetje dichterbij door de expeditie.

“We sliepen bijna altijd op bevroren meren, en die eerste nacht deed ik geen oog dicht! Ik hoorde dat ijs onder ons tentje superhard kraken en die luchtbellen naar boven komen. Ik huilde en riep als een klein kind, want ik stond doodsangsten uit!”