Vrouw haalt uit naar 'tweedeverblijver' Rik Verheye

Acteur Rik Verheye heeft even geleden iets strafs meegemaakt. Op Radio 1 vertelde de acteur dit weekend zijn verhaal dat zich op de parking van een winkel in Knokke afspeelde. De acteur die in Antwerpen woont, was inderdaad in Knokke aanwezig en dat zinde niet iedereen.



De acteur werd op de parking door een passant herkend, een vrouw uit het Antwerpse. “Die overjaarse spice girl, die in haar paardrijbroek uit haar matzwarte Range Rover stapte met nummerplaat WHATEVER op de parking van een Knokse supermarkt, en die verrast was mij te zien in Knokke”, vertelt Verheye op Radio 1. “‘Amai, wat doede gij in Knokke?’, sneerde ze farce met een kauwgom tussen haar veel te bleke tanden. Ik zei ‘ik woon hier, en u?’

‘Zeg woonde gij niet op ’t Zuid in Antwaarpe, gelijk d’echte acteurs?’ Waarop ik antwoordde: ‘Natuurlijk woon ik daar ook. Maar nu ben ik in Knokke en ga ik naar de winkel om straks terug naar huis te gaan.’ ‘Naar Aantwaarpe?’. ‘Neen, naar mijn thuis in Knokke.’ “

De vrouw was blijkbaar bijzonder mondig. “‘Zijde gij een tweede verblijver of wa?!’, vroeg ze iets te luid naar mijn goesting. ‘Mag niet, meneer, Verheyen.’ ‘Verheye’, zei ik, ‘zonder -n. En ja, ik ben hier tweede verblijver, mevrouw, en dat in mijn eigen geboortestad dan nog. Maakt dat mee.’ ‘Ja? Amai’, ging ze verder. ’t Is niet om dat ge nen Bekende BV zijt dat ge meer moogt dan een ander, he. Gij hebt hier niks te zoeken, he’”, sneerde ze giftig naar het hoofd van de acteur.



Het bloed van Rik Verheye kookte, maar hij bleef rustig. Hij had die vrouw op haar plaats kunnen zetten, haar door de grond doen zakken van schaamte, maar dat deed hij niet. “Ik had gewoon eerlijk kunnen zeggen dat ik dicht bij mijn familie in de buurt moet zijn. En wil zijn en mag zijn. Dat ik in deze vreemde tijden, als enig kind, verantwoordelijk ben als mantelzorger voor de persoon die ik het liefste zie in mijn leven. En dat ik daar een gewettigd attest voor heb gekregen en of ze dat graag eens wil zien misschien? Mantelzorger, een woord dat ze volgens mij nooit had begrepen Ze zou gedacht hebben dat ik ergens, in een vestiaire van een theater, op mantels zou moeten babysitten. Maar in plaats van haar dat te zeggen, snauwde ik baldadig: ‘Bel dan de flikken, he.’ Waarop zij ‘awel, ja’ terugblafte.”



Toevallig passeerden die flikken enkele momenten later. “De agent aan de passagierszijde opende het raampje en begroette me vriendelijk”. Hij herkende Rik omdat hij de papa was van een vroeger voetbalkameraadje. “Goed dat je hier bent dan. Zeg, en doe zo voort, he. Want we zijn trots op je, wi. En content van je nog een keer in ’t echt te zien. Tof van nog een keer een echte Knokkenaar tegen te komen in plaats van al die aangespoelden hier. Al wat dat ze meepakken van Antwerpen naar hier is show en hun domicilie.’ Ik zag hoe Danny de vrouw, de aangespoelde vrouw zoals hij haar noemde, een vluchtige blik toewierp. Iets in mij zei me dat ze elkaar al eens eerder hadden gezien.”

De politie vertrok, Rik ging ook verder. “Ik wenste de aangespoelde vrouw een fijne dag, trok mijn mondmasker in positie en wandelde vastberaden de winkel in, samen met Michael Kiwanuka zingend in mijn oren. Home again. Toen ik ’s avonds in mijn tuinstoel plofte, nadat ik een kwartierlang met een ijskrabber een aangekoekte meeuwendrek van mijn barbecue had geschraapt, scrollde ik door mijn smartphone. Vijf minuten daarna stuurde de aangespoelde vrouw mij een vriendschapsverzoek met bijgaande boodschap. ‘Geniet van je thuis en zorg goed voor haar’. “



Het volledige verhaal leest én hoort u op Radio1.be .