Wim Willaert: “Ik geneer me nog altijd” 

Wim Willaert zet al eens graag een stapje in de wereld. Dat deed hij ook aan de vooravond van een opnamedag van ‘Eigen Kweek’.

“Ik ging op de lappen met Dirk Van Dijck, die mijn vader speelde. 's Anderendaags draaiden we een scène waarin ik in mijn oranje Opel Kadett zit, en Dirk als mijn pa op de passagierszetel naast me. 't Was een romantische scène, die eruit bestond dat ik Julita voor het eerst in lange tijd terugzag: ik moest grote ogen trekken, uit de auto spurten en haar dolverliefd in de armen vliegen”, begint Wim in Humo.

Op het moment dat de scène wordt opgenomen, voelde Wim dat er een scheet klaar zat. En daar wilde hij Dirk mee beetnemen.

“Ik los die scheet dus twee of drie seconden voordat ik het portier opendoe, stel vast dat hij geen lawaai maakt - altijd een slecht voorteken - en zie Dirk heftig kokhalzen in die auto waarvan, niet onbelangrijk detail, de ramen niet opengingen. Het was de stinkendste veest die ik ooit heb gelaten, veruit, waardoor die geur nog altijd achter me aan walmde toen ik op Julita'tje af rende en haar passioneel omhelsde. 't Is vooral voor Rhoda (Mae Montemayor, red.) dat ik me nu nog altijd geneer: ze heeft er nooit iets van gezegd, ocharme, terwijl ik honderd procent zeker weet dat ze 't heeft geroken.”