Terwijl veel artiesten nog hun laatste optreden van dit jaar moeten doen, kijkt Willy Sommers al uit naar zijn eerste optreden voor 2025.

Na al het feesten op 31 december en 1 januari, moet Willy Sommers ervoor zorgen dat hij weer in topvorm is op 2 januari, want dan wordt hij om 11 uur ‘s morgens al in Genk verwacht.

Place to be? Het Stadsplein in Genk. Het is misschien een beetje vroeg, maar het nieuwe jaar inzetten met Willy Sommers, je kan het slechter treffen.will

De kinderen van de familie Planckaert mogen terecht trots zijn op zichzelf. Ze zijn liefdevol opgevoed door hun ouders en hebben allemaal een paar mooie karaktertrekken waar ze trots op mogen zijn.

Ook Noa Planckaert, de dochter van Francesco Planckaert en Magali Van Houtte, heeft zo van die karaktertrekken waar ze zelf terecht trots op is.

“Ik heb al vaak gehoord dat ik heel lief ben en begaan met iedereen. Dat vind ik wel een mooie eigenschap. Ik heb graag dat iedereen zich goed voelt”, zegt ze in Story.

Noa heeft ook voorwerpen waar ze zelf veel belang aan hecht of die een speciale betekenis hebben voor haar.

“Mijn laatste verjaardagscentjes van mémé Clara. Ze stierf twee dagen voor mijn veertiende verjaardag. Op mijn verjaardag gaf Mouke (Christa Planckaert) me de enveloppe. Ze zei dat die al meer dan een maand voor me klaar stond. Ik zal de centjes misschien later uitgeven aan iets heel dierbaars, maar misschien hou ik ze voor altijd bij.”

Helmut Lotti heeft zijn fans beloofd om in het najaar van 2025 terug te keren met ‘Helmut Lotti Goes Classic’, maar voorlopig blijft hij toch nog even rocken als Hellmut Lotti.

De zanger heeft zopas een nieuwe single uit binnen het rockgenre ‘I Don’t Wanna Cry Anymore’. Een nummer waarvan hij de tekst en muziek zelf heeft geschreven.

“Het gaat over friends with benefits: geen gevoelens, geen romantische dates maar gewoon seks. Zoiets werkt alleen maar bij mensen die heel rationeel zijn, volgens mij. Vanaf het moment dat je emotioneel betrokken raakt, is zo'n relatie om zeep. Ik kan het me zelf niet voorstellen”, zegt hij in Primo.

Wie dacht dat het nummer autobiografisch is, die moet hij helaas teleurstellen. Dat is het nummer absoluut niet.

“Je hoeft zelf niet iets mee te maken om er een liedje over te kunnen schrijven. Ik heb ook al een murder ballad geschreven terwijl ik nog nooit iemand heb vermoord. Al heb ik wel al veel goesting gehad om dat te doen.”

Als Wim Lybaert een programma maakt, dan moet het programma tot in de details klaar zijn. Hij wil ook nauw betrokken blijven bij de afwerking van het programma, maar heeft nadien wel moeite om het project los te laten als het achter de rug is.

“Wanneer ik professioneel met iets bezig ben niet, nee. Maar thuis lukt het me tussendoor natuurlijk wel om tot rust te komen. Twee dagen na een professionele opdracht ben ik helemaal zen. Het recept daarvoor is altijd hetzelfde: ik kook graag, ik ben graag in mijn tuin en bij mijn gezin. Ik heb dan niet de behoefte om buiten te komen of op café te gaan, en ik spreek ook niet vaak af met vrienden”, zegt hij in Story.

Dan zondert Wim zich graag eens af. Al wil hij niet helemaal afgezonderd worden. Hij is niet zo graag helemaal alleen.

“Ik vind dat moeilijk. Ik ben er vroeger wel op m'n eentje opuit getrokken om met de rugzak de wereld te gaan verkennen, maar ik merkte al snel dat dat toch toffer was in gezelschap, om die ervaringen te kunnen delen.”

Een van de namen die we zien in het nieuwe VRT-programma ‘De Rugzak’ is Ben Segers. Hij blikt in Humo terug op een heel fijne ervaring.

“Het waren ook allemaal toffe mensen. Alleen was het op fysiek vlak toch behoorlijk pittig. Vooraf hadden de makers iedereen op het hart gedrukt dat we onszelf zouden tegenkomen. Oké, dacht ik, maar wat ís dat dan eigenlijk, jezelf tegenkomen?”

Voor aanvang van de tocht zat Ben nog met heel veel vragen, maar ondertussen heeft hij er wel een antwoord op gevonden wat ze daar nu net mee bedoelden.

“Ik ben tijdens die tocht meer dan één keer tot een soort nulpunt gekomen: 'Sorry jongens, nu kan ik echt niet meer. Laat me een kwartier met rust.' Op die momenten begon ik mezelf allerhande kaaidiepe levensvragen te stellen, zo van: waarom kan ik dit niet en wat zegt dat over mij? Ben ik wel goed bezig in mijn leven? Ik had gedacht dat ik daar niet vatbaar voor was, maar zo zie je maar.”

Wanneer een acteur ziek wordt voor lange tijd, of een lange tijd rust moet nemen, dan wordt die acteur in een reeks wel eens vervangen. Denk maar aan Roel Vanderstukken die ooit werd vervangen door Govert Deploige toen hij een hartoperatie kreeg.

In ‘Familie’ wordt Janine Bischops, die Brigitte speelt, tijdelijk vervangen door Anke Helsen. Het wordt even wat te zwaar voor Janine, dus neemt ze een tijdelijke rustpauze. Al zullen er wel duidelijke uiterlijke verschillen zijn.

“Er is mij nooit gevraagd om een pruik te dragen of mijn haren te kleuren. Ze hebben gezegd: 'Kijk, we weten dat het een grote breuk is, maar het was onverwacht.' Het was niet de bedoeling dat ik Janine zou kopiëren, Dat zou ook niet kunnen. Janine en ik hebben allebei wel wat temperament, dus ik kon gewoon verder in het personage werken. Op mijn manier weliswaar, ik heb er mijn eigen touch aan gegeven”, zegt ze in Dag Allemaal.

Dertig jaar lang zou Manou Kersting verslaafd zijn aan drugs en alcohol. Op zijn 47ste stopte hij met alles. Maar hij beseft dat er achter elke hoek gevaar loert en dat hij zo weer kan hervallen.

“Als bij wonder heb ik geen hersen- of orgaanschade. Ik heb wel nooit van die opgefokte wiet gerookt die vandaag circuleert, gelukkig. Ik mis het leventje als gebruiker niet, omringd door 'dolers van de nacht' die elkaars cocaïne opsnoven. En maar zuipen. Altijd maar dezelfde verhalen vertellen. Ik was dat zó moe”, geeft hij toe in Dag Allemaal.

Stoppen met alles was een goede beslissing. Manou voelt zich een beter en ander mens en dat kunnen we alleen maar toejuichen.

“Maar anderhalf jaar geleden sloeg ik toch in paniek. Ik was constant oververmoeid, had maagpijn, sliep nog amper en voelde me vaak gedesoriënteerd. Ik dacht: damn, ik heb een burn-out. Maar na een bezoek aan de maagspecialist bleek dat dat alles werd veroorzaakt door een zwaar ontstoken maagklep.”

Tijdens de vorige edities van ‘Over de oceaan’ vaarden de deelnemende BV’s uit met een zeilboot. Dit jaar kregen ze een upgrade en trokken ze er met een catamaran op uit. 

Zo’n zeilboot heeft natuurlijk wel iets en sommige kandidaten, waaronder Clara Cleymans waren een beetje teleurgesteld in de catamaran. 

“Ik was best teleurgesteld. Want ik ben vrij avontuurlijk. Ik wilde dus de real deal: spar- taans afzien. "Ik hou eigenlijk niet echt van luxe. Ik had graag geweten hoe het was om op zo'n hels bewegend ding de oceaan over te steken”, zegt ze in De Morgen. 

Maar de catamaran had gelukkig ook een aantal voordelen. Zo konden ze dit keer naar buiten kijken tijdens het koken. 

“Wij zaten daar met twaalf man op, dus dat is nog altijd erg klein. Een mens heeft het af en toe nodig om alleen te zijn. Natuurlijk zijn er akkefietjes geweest, discussies die hoog opliepen en die niet zouden hebben plaatsgevonden als wij meer ruimte hadden gehad." 

Door de ziekte van zijn vader, zo’n 5 jaar geleden, besefte Matthias Lens dat hij thuishoort in Arendonk en niet in Ardooie waar hij toen woonde met zijn voormalige partner, zangeres Laura Lynn.

Hij koos voor zijn eigen geluk en brak met Laura en verhuisde alleen terug naar Arendonk. Er werd nog gekeken om samen te verhuizen, maar dat was geen optie. Ze gingen als vrienden uit elkaar.

“In juli 2019 is papa toen uiteindelijk overleden, acht maanden na de diagnose. Laura en ik waren toen al een viertal maanden uit elkaar, maar speelden nog samen in de zomershow van Het Witte Paard in Blankenberge”, blikt Matthias terug in Primo.

De papa van Matthias overleed en Matthias stond met zijn ex-partner in de shows. Gelukkig hebben ze die professioneel kunnen afwerken.

“Het was de wens van m'n pa dat ik geen enkel optreden zou missen. In tranen en met huilbuien reed ik naar Blankenberge. Iedereen in m'n omgeving wist dat Sabrina en ik uit elkaar waren, maar het publiek nog niet. Dat was pas na het overlijden van m'n pa

Zo’n 25 jaar geleden vroeg Sam Gooris zijn vrouw Kelly Pfaff ten huwelijk. Dat deed hij tijdens het feest ter ere van het jubileum van zijn schoonouders.

“Mijn ouders, vrienden en familie waren er allemaal, dat leek me het juiste moment. Al had ik het eerst apart aan Jean-Marie gevraagd: 'Zou ik met uw dochter mogen trouwen?' Zijn antwoord was: 'Gij? Vijfhonderd ten honderd’”, vertelt Sam in Het Laatste Nieuws.

Kelly lijkt uiteindelijk niet meteen laaiend enthousiast te zijn. Al was dat misschien een beetje de schuld van Sam zelf.

“"Mijn antwoord was: 'Als je het echt meent, zet je dan op je juiste knie.' En waarom zei ik dat? Omdat ik het eerst niet geloofde. We hadden al zo vaak grapjes gemaakt over een aanzoek. Dan zei ik bijvoorbeeld: 'Vandaag moet je het me niet vragen, want ik zie er niet uit.' Of hij zei: 'Vandaag moet je het niet verwachten, want ik heb het te druk.' Dus ik dacht dat hij wéér een grapje maakte. Doordat hij zich op zijn andere knie zette, wist ik: oké, hij meent het. Al was het wel in een opwelling: want er was geen ring.”