Gloednieuw VTM programma.
Prematuurtjes is een zesdelige docureeks over de kleinsten maar dappersten onder ons. Een verhaal van nieuw leven dat een klein en kwetsbaar begin kent. Prematuurtjes volgt de evolutie van de kleine kanjers op de dienst neonatologie van het Universitair Ziekenhuis Antwerpen. Samen met mama, papa, broertjes, zusjes en zorgverleners is het een verhaal van teamwork, van vechten voor het leven. Hoe klein dat eerst ook is.
Een geboorte is een wonderlijke gebeurtenis, een baby een buitengewoon geschenk. Het is universeel, herkenbaar en alledaags. In Prematuurtjes komt er een dimensie bij: het gevecht voor dit nieuwe, kwetsbare leven.
In de couveuses op de dienst neonatologie van het Universitair Ziekenhuis Antwerpen liggen kleine mirakels: baby’s die een kwetsbare start namen maar met een grote vechtlust het leven tegemoet gaan. Bijgestaan door een gedreven team van artsen en verpleegkundigen krijgen deze kindjes de kans om te groeien en te bloeien.
Isabeau komt ter wereld na 31 weken en 1 dag in mama’s buik. De eerste 24 uren zijn cruciaal: de artsen houden haar ademhaling nauwlettend in de gaten. Omdat de longen bij een prematuur vaak niet rijp zijn, kan Isabeau zuurstofproblemen krijgen…
Bo wordt geboren na een zwangerschap van 30 weken en 4 dagen. Het kleine meisje weegt slechts 1 kg en meet 38 cm. Haar ouders Kim en Ken, maken een erg stresserende periode door: Bo doet het nu eens prima, dan gaat het plots bergaf met de gezondheid hun dochtertje. Het meisje moet worden geopereerd aan haar darmpjes, hoe klein en kwetsbaar die ook nog zijn.
Na 24 weken zwangerschap is een baby onrijp, van kop tot teen: de longen, de hersenen, de darmen, alle organen eigenlijk. Fien wordt geboren op 24 weken en 6 dagen, zij is dus een extreme
prematuur. Haar lichaampje moet zich nu, buiten de baarmoeder, verder ontwikkelen. Het meisje heeft een geboortegewicht van slechts 800 g maar weegt intussen, na 10 weken op de neonatologie, al 1,7 kg. Mama is erg fier wanneer zij, 3 weken na haar bevalling voor het eerst mag kangoeroeën:
de naakte baby wordt hierbij op de blote huid van mama of papa gelegd. Vaak zijn kindjes in deze houding stabieler dan in de couveuse en deze behandelingsmethode is erg goed voor hun
ontwikkeling en versterkt de ouder-kind band. Voor de ouders is het kangoeroeën vaak het eerste, magische contact met hun kleine spruit.
Ook Zaneta is een extreme prematuur. Zij wordt geboren op 24 weken en 5 dagen, weegt amper 670 gram en is 31 cm klein. Na 27 weken proberen de artsen Zaneta enkele keren van de beademing te halen, wat niet lukt. Het wordt het begin van een zware periode voor haar ouders. Toch zien de overlevingskansen van Zaneta er goed uit: premature meisjes zijn sterker dan jongens. Bovendien hebben zwarte kindjes meer kans om hun tijd op de neonatologie goed door te komen.
Het is slechts een greep uit de verhalen die in Prematuurtjes aan bod komen. De dienst neonatale intensieve zorgen van het UZA behandelt en verzorgt jaarlijks ongeveer 350 pasgeboren baby’s. Elke dag staat een team van gespecialiseerde artsen, verpleegkundigen, kinesitherapeuten en psychologen klaar om de kinderen én hun ouders te begeleiden doorheen een onzekere en moeilijke periode. Deze zorgverleners passen de laatste wetenschappelijke kennis en innovatieve technieken toe. De baby’s krijgen in het UZA specifieke ontwikkelingsgerichte zorg waarbij bijvoorbeeld licht en geluid tot een minimum worden beperkt en er veel aandacht wordt besteed aan het ontwikkelen van een stevige band tussen de ouders en de baby. Meer dan 70 mensen werken op neonatologie in het UZA, die allen vechten voor het leven van ‘hun’ kleine mirakels.
Actrice en presentatrice Hilde De Baerdemaeker, zelf ook moeder van een tweeling die 10 weken te vroeg ter wereld kwam, verzorgt de voice-over stem van Prematuurtjes. “Ik spreek heel graag voiceovers in en zeker als het onderwerp mij nauw aan het hart ligt. Aangezien Prematuurtjes over vroeg geborenen gaat, kon ik niet anders dan volmondig ja zeggen tegen deze docureeks. Nu, drie jaar later, ben ik weer klaar om beelden te zien vanop de dienst neonatologie en ik heb ontzettend veel
respect voor de ouders die nu waken over hun prematuurtjes. Het was voor mij dus een evidentie om met een warm hart mijn stem te lenen aan dit mooie programma.”
Prematuurtjes vertelt het emotionele verhaal van het dagelijkse leven op de levensbelangrijke dienst neonoatologie in het UZA, en hoe deze gebeurtenissen een effect hebben op de ouders, broertjes en zusjes van de kleine kanjers.
Aflevering 1 op donderdag 24 oktober 2013 om 21.35
Kirsten is pas 33 weken zwanger van een tweeling maar zal over enkele dagen al bevallen. Haar twee kindjes verschillen te veel in grootte en gewicht, waardoor het beter is om de baby’s ter wereld te brengen. Samen met papa Stijn krijgt Kirsten een rondleiding op de dienst neonatologie van het Universitair Ziekenhuis Antwerpen om zo kennis te maken met de wereld van de prematuurtjes. Het team brengt intussen alles in gereedheid voor de bevalling.
Na 30 weken zwangerschap worden Kimberley en Ken de ouders van een klein wondertje, Bo. Hoewel het meisje amper 1010 gram weegt, doet ze het goed. Toch wordt Kimberley al snel van haar roze wolk gehaald wanneer blijkt dat Bo een huidinfectie heeft. Bovendien wordt de voeding van het meisje stopgezet wanneer de artsen zien dat haar buikje gezwollen is.
Tybert wordt 8 weken te vroeg geboren en weegt 1400 gram. Mama Joke, nog uitgeput van de keizersnede, komt samen met papa Jamie voor het eerst, door het glas van de couveuse, naar Tybert kijken. Wanneer hij 1 week oud is, krijgt hij een eerste badje van zijn zenuwachtige papa.
An beviel 2 jaar geleden van een dochtertje, Felien. Geheel onverwacht kreeg ze, na 26 weken zwangerschap, te horen dat ze aan zwangerschapsvergiftiging leed: de baby vergiftigde haar mama. Felien werd 14 weken te vroeg geboren en woog amper 750 gram. Het werd het begin van een zware en emotionele periode voor haar ouders. Vandaag zie je nog steeds dat Felien een prematuurtje was.
Youssef is op tijd geboren maar ligt sinds zijn geboorte, één maand geleden, in het ziekenhuis. Elke dag komt zijn mama Kareema naar de dienst om bij haar zoontje te zijn. Artsen hebben vastgesteld dat Youssef geen verbinding heeft tussen zijn slokdarm en zijn maag en bovendien vinden ze geen bruikbare ader meer om hem zijn levensreddende medicijnen toe te dienen. Enkel een risicovolle ingreep kan het jongetje helpen. En daarvoor moet mama Kareema toestemming geven…
