Herman Brusselmans: “Door mijn angst werd ik alcoholieker”

Wanneer je iemand vraagt naar zijn angsten, zal je maar moeilijk iemand vinden die er geen heeft. Zelfs Herman Brusselmans moet toegeven dat hij er heeft.

Hij worstelde in de jaren 80 met gevoelens waarbij hij wou wegvluchten voor de zware onrust in zijn lichaam. Hij wou vluchten, maar hij wist niet waar naartoe. De angsten gingen zo ver dat Herman het gevoel kreeg dat hij het niet lang meer zou volhouden.

Herman herinnert het zich nog heel goed, de dag waarop het begon. “Het begon in het Centraal Station in Brussel tijdens een grote staking. Ik wou ineens weg uit de massa, want ik dacht dat ik een hartaanval kreeg. Zelfs toen ik buiten was, ging dat gevoel niet over. Uiteindelijk werd ik wel rustiger, maar ik dacht wel meteen: morgen moet je weer naar dat station. Stel je voor dat ik het weer krijg”, citeert Dag Allemaal.

Jarenlang werd Herman geteisterd door zijn paniekaanvallen en bij psychiaters vond hij de hulp niet die hij zocht. Om zijn probleem te ontvluchten zocht hij zijn toenadering in de alcohol. “Ik ben alcoholieker geworden om de angst te verdoven. Uiteindelijk ben ik toch verlost geraakt van die aanvallen dankzij mijn wilskracht, de vrouwen in m’n leven en de pillen.”